Eerste test 2024 Moto Guzzi Stelvio: pasmunt
De Moto Guzzi is terug van weggeweest, waarmee de Italianen opnieuw het heftige strijdtoneel van de allroads betreden. We reden in Almería de Spaanse Stelvio-pas omhoog, of de Spaanse tegenhanger van de moeder aller bergpassen – omdat die nu eenmaal beter rijdt dan het Italiaanse origineel – en proberen uit te vogelen of de Guzzi met pasmunt betaalt ten opzichte van de concurrentie.
Kwestie van tijd
Met het verschijnen van de V100 Mandello was het slechts een kwestie van tijd voor het gloednieuwe blok ook z’n weg naar andere motoren zou vinden binnen de Guzzi-stal. Het nieuwe blok voldoet aan de Euro5+ normering, en presteert een potige 115 pk voor 246 rijklaarkilo’s – waarmee de nieuwe Stelvio een stuk krachtiger en lichter is geworden dan z’n vergeten voorganger. De typische V-twin met de watergekoelde cilinders dwars in de rijwind geplaatst, is voorzien van een IMU en dus alle hedendaagse elektronica als rijmodi en instelbare, hellingshoekgevoelige ABS en tractiecontrole.
Alles apart
Je krijgt ook een elektrisch verstelbaar windscherm, ledverlichting en een TFT-scherm. Connectiviteit is evenwel een optie, net als een quickshifter of middenbok. Leuk aan die opties is dat je niet met packs moet goochelen om de Stelvio naar jouw wensen te configureren. Alles valt apart aan te vinken en je hoeft ook geen elektronica te gaan leasen. Dat Moto Guzzi op dat soort hedendaagse trends wat achterblijft heeft absoluut z’n voordelen als potentiële klant.
Cardan
Wel standaard is de onderhoudsvrije cardan, als enige motor in z’n klasse. Die cardan is net als het frame een stuk steviger uitgevoerd dan op de Mandello, wat met wat offroad in het achterhoofd uiteraard geen overbodige luxe is. De zithoogte van 830 millimeer is mooi behapbaar, in die mate dat ik een zadel van een centimetertje hoger had gewenst voor een iets comfortabelere beenhoek, zonder er m’n voeten meteen in het ijle te laten zweven. Er staat een zadel met twee centimeter extra vulling in de catalogus (en ook ééntje minder), maar dat heb ik niet kunnen proberen. Vraag is wat er met een hoger zadel zou gebeuren qua windbescherming. Het windscherm krijg je makkelijk zeven centimeter hoger, maar een zitpositie compleet vrij van turbulentie vind ik nooit.
Vallen
Het is even een paar kilometer wennen aan het stuurgedrag van de Stelvio. Ten eerste valt hij nogal uitgesproken de bocht in en daarnaast staat de voorkant een stuk minder stug afgesteld dan de achterkant. Het maakt dat remmen insturen wat gewenning vraagt, want de voorkant gaat wat zoeken omdat ook de uitgaande demping weinig weerstand biedt. Maar bocht na bocht wen ik aan het stuurgedrag, weet het ‘in de bocht vallen’ zelfs te benutten en ga al snel behoorlijk aan het vegen. Geen gebrek aan grondspeling trouwens, al dient gezegd dat Guzzi wel alle slijtboutjes preventief heeft verwijderd. Enkel bij hard aanremmen van bepaalde bochten durft de voorkant zo hard te duiken dat de achterkant wat van de wijs raakt. Maar dan kan je al van een erg stevig tempo spreken.
Dreun
Het blok doet wat een Moto Guzzi moet doen: vanaf helemaal onderin schopt het je met elke arbeidsslag een stukje vooruit. Ik zak zelfs bij het opdraaien van de snelweg in vierde versnelling tot vlak boven de vrijloop en trek daarna in één ruk vlotjes door tot ver voorbij de legale snelheid op de Spaanse autowegen zonder de optionele en vrij goed werkende quickshifter te benutten. Opvallend zijn de aanwezige dreun in het stuur en vreemd genoeg ook koppelingshendel. Het V-Twin blok laat z’n aanwezigheid dus opvallend merken. Onaangenaam kan ik het niet noemen, althans niet op deze rit van een goeie 180 kilometer, maar als je echte een dag lang gaat rijden met veel snelwegkilometers kan ik me inbeelden dat het toch wat vermoeiend wordt.
Radar
Op mijn Stelvio zit ook het optionele PFF-radarsysteem, waarmee je gewaarschuwd wordt als een aanrijding voor je of in je dode hoek dreigt. Daarbij zijn de waarschuwingslampjes wel erg klein uitgevallen en de pieptoon voor een frontale botsdreiging nauwelijks hoorbaar met helm en oordoppen. Desgewenst kan je ook adaptieve cruisecontrole krijgen, maar dan wel mits bijbetalen, wat een beetje sneu is.
Nm geen pk
Waarbij we na een tijdje de Spaanse Stelvio aandoen. Ik ben vergeten hoe deze pas echt heet, maar hij rijdt een stuk vlotter dan de vaak overbevolkte, veel te smalle en met veel te krappe haarspelden bezaaide onding in Bormio, Italië. Zelfs de Italiaanse voorrijders geven het grif toe. En de Stelvio weet zich hier ook uitstekend te aarden. Het tempo gaat nog wat hoger. Daaruit blijkt dat verder doortrekken dan 7.000 toeren zich in een opvallend luider en best mooi klinkend uitlaatgeluid vertaalt, maar geen navenante extra acceleratie. Een Guzzi rij je op de Newtonmeters, niet op paardenkrachten. Zo ook de Stelvio.
Dwars
Een terug bij de kust mogen we ook nog even offroad in de weer. En dat gaat in de daartoe bestemde rijmodus (geen ABS noch tractiecontrole) behoorlijk vlot. De Stelvio toont zich daarbij opvallend speels. Je kan het achterwiel met uitgeschakelde tractiecontrole mooi dwars zetten en daar houden, al hebben de Michelin Anakee’s het knap lastig om op de stofferige zandweg grip te vinden. Aan het eind van die zandweg draaien we de parkeerplaats van het hotel op en zit de rit erop.
Conclusie
Na afloop steken alle concullega’s de koppen bij elkaar om even te evalueren. En iedereen heeft wel iets op te merken. Maar elke opmerking wordt steevast gevolgd met, ‘maar het is een Moto Guzzi.’ Dat wil niet zeggen dat alles met de mantel der liefde bedekt kan worden, maar toch heel veel. De grootste troeven van de Stelvio zijn z’n prijs, z’n cardan en dat het een mooie motor is die je niet op elke straathoek zal zien staan. Z’n stuurgedrag went of valt misschien wat meer in balans af te stellen. Het blok heeft pit én karakter. De enige echte minpunten zijn de windbescherming en de dreun in het stuur. En alles wat er niet opzit kan je optioneel bijbestellen per stuk. Waarbij ik zoals gezegd hoop dat Moto Guzzi niet vergeet de Stelvio verder te ontwikkelen, want ook deze is het waard en misschien zelfs een betere basis dan de vorige, die ik dus ook al graag mocht.
Pluspunten
+ Cardan
+ Prijs
+ Het is een Guzzi
Minpunten
– Afwerking
– Stuurgedrag vraagt gewenning
– Het is een Guzzi
Technische gegevens 2024 Moto Guzzi Stelvio
MOTOR | |
Type | vloeistofgekoelde V-twin, DOHC |
Cilinderinhoud | 1.042 cc |
Boring x slag | 96 x 72 mm |
Kleppen/cilinder | 4 |
Compressieverh. | 12,6:1 |
Carburatie | elektronische injectie |
Koppeling | natte multiplaat, met anti-hop |
Transmissie | zesbak |
Eindoverbrenging | cardan |
PRESTATIES | |
Maximaal vermogen | 115 pk @ 8.700 tpm |
Maximaal koppel | 104,3 Nm @ 6.750 tpm |
ELEKTRONICA | |
Motor | tractiecontrole, ride-by-wire, rijmodi |
Rijwielgedeelte | hellingshoekgevoelige ABS, ledverlichting, IMU |
RIJWIELGEDEELTE | |
Frame | stalen buizenframe |
Vering voor | Sachs 46mm UPSD-vork |
Stelmogelijkheden | Voorspanning en uitgaande demping |
Vering achter | KYB monoshock |
Stelmogelijkheden | veervoorspanning en uitgaande demping |
Veerweg v/a | 170/170 mm |
Rem voor | 320mm remschijven met radiale vierzuiger remklauw |
Rem achter | Enkele 280mm remschijf met tweezuiger remklauw |
Banden v/a | 120/70-R19, 170/60-R17 (Michelin Anakee Adventure TL) |
MATEN & GEWICHTEN | |
Wielbasis | 1.520 mm |
Balhoofdhoek | 25,6° |
Naloop | 116 mm |
Zithoogte | 830 mm |
Gewicht | 246 kg (rijklaar) |
Tankinhoud | 20,8 liter |
PRIJS & INFO | |
Prijs België | v.a. € 16.499,- |
Prijs Nederland | v.a. € 18.499,- |