Eerste test: 2023 Kawasaki Z650

Het Sodom en Gomorra van de Balearen, een oord van verderf. Dat was tot enkele jaren geleden de reputatie die Ibiza met zich mee sleurde als ware het een vers gestempelde tribal ten noorden van de bilnaad. Maar hoe het tij kan keren. Tegenwoordig lijkt zowat iedereen z’n weg naar de mediterrane kluit te vinden – behalve tijdens de wintermaanden. Dan ligt het asfalt er even desolaat als meanderend bij. Het gedroomde schouwtoneel om de voor 2023 geüpgradede Kawasaki Z650 eens fluks overheen te jagen. Con gaz! 

Kawasakiaans

Diep onder het immer ravissante Sugomi-kuipwerk ligt de grootste vernieuwing van 2023 verscholen: KTRC. Dat is Kawasakiaans voor tractiecontrole, die op de Z650 in drie standen kan gezet worden (twee niveaus van interventie en een uit-stand). Daar komen we graag nog uitgebreid op terug tijdens de testrit. Leuk voor de A2-rijder: ook op de A2-versie is er (uitschakelbaar) KTRC voorzien, al is er slechts één modus voorzien. Zowel voor als achteraan complementeren nagelnieuwe ledrichtingaanwijzers de ledverlichting die eerder al z’n intrede maakte. 

Louboutin

Eveneens vers: de kleurtjes waarin je de nieuwe Z650 sinds november vorig jaar al bij de dealer kan vinden. En hoewel we geen slecht woord kwijt kunnen over de knappe zilver/rode en volledig zwart uitgevoerde versies, hengelden wij steevast naar de sleutels van een exemplaar in ‘Metallic Matte Graphenesteel Grey’. Een bijzonder appetijtelijk samenspel van blinkend en matgelakt kuipwerk, waar het gifgroen gespoten frame bij afsteekt als een Louboutin-zool tegenover bijbehorend schoeisel. Een erg geslaagde livrei.

Simpel zat

Een van de grote voordelen van de Z650 komt al bovendrijven vanaf je je been over de op 790 mm geposteerde zit zwaait. Toegankelijkheid troef. Het zadel is niet enkel laag (optioneel hoger zadel beschikbaar), maar ook lekker dik gepolsterd, zonder je benen in beide richtingen te ver naar buiten te forceren. Het slanke tankje past daarbij perfect tussen je knieën in, terwijl het licht naar je toegetrokken stuurtje een solide hefboom biedt om de ‘Zed’ middels een lichte impuls in te sturen.

De knoppenwinkel die over beide stuurhelften verspreid ligt, wijst zichzelf in luttele seconden uit. Waarbij ook de instelling van de tractiecontrole simpel rijdend kan bijgesteld worden. Eén por op ‘Select’ en vervolgens met de pijltjes omhoog of omlaag scrollen tussen ‘off’, ‘KTRC 1’ of ‘KTRC 2’. Een bevestigende duw op ‘Select’ bevestigt je keuze. Simpel zat. Gezien de frisse ochtendbries ons al tot een extra neksjaaltje noopte, kiezen we voor KTRC 2 bij vertrek. Koud asfalt, al even frisse banden en notoir gladgedieselde Spaanse rotondes – dan is de keuze voor de meest ingrijpende modus een no-brainer. 

In z’n sas

We duwen de pook met een dikke linkerteen in z’n één, vieren de zopas naar onze knuisten ingestelde rem- en koppelingshendels (vijf standen) en laten het blokje rustig pruttelend op temperatuur komen. Een kwieke slalom door het stadsverkeer maakt duidelijk dat de Z650 zich hier perfect in z’n sas voelt. Van bij de minste gasopening onderin ontwikkelt de staande twin voldoende power om kwiek door tussen de wagens te laveren, vederlicht dansend op z’n even efficiënte als eenvoudige telescoopvorkje en de quasi horizontaal geplaatste monoshock.

Die laatste ligt door z’n plaatsing vrij dicht bij het zwaartepunt van de Z én ver genoeg van de uitlaat verwijderd om een consistende veerwerking te garanderen. Tegelijk laat hij zo meer ruimte voor een grotere tussendemper (en de mogelijkheid tot een lichtere einddemper) voor de uitlaat, wat het zwaartepunt opnieuw een stukje centraler plaatst. Het resultaat is een lekker uitgebalanceerde, doodeenvoudig te sturen middenklasser, die op stuurgedrag weinig lessen te krijgen heeft. Ook niet als het tempo de hoogte in gaat.

Dualiteit

Als we ‘m op de open wegen wagenwijd open trekken, dan komt de Z650 onderin best pittig voor de dag. Al begint het feestje mijns inziens vanaf ca. 5.500 tpm tot de schakelverlichting bij 8.500 toeren aangeeft dat de begrenzer eraan komt. Daarbij vertoeven we op het erg bochtige asfalt van Ibiza het vaakst in tweede, derde en rechtuit in vierde om het gebied tussen 40 en 130 km/u te dekken. De Z sprint gewillig door de toeren, laat zich zelfs zonder ontkoppelen schakelen in beide richtingen, waarbij de slipperassistkoppeling zich ook bij het sportievere werk niet op een stuiterende achterhand laat betrappen. Heerlijk roeren en gassen is het, op zoek naar de sweetspot, terwijl je het eiland aan een rotvaart ziet passeren.

De ophanging slikt de vele tempo- en lastenwissels – en vooral de overvloedig gezaaide snelheidsdrempels – met de glimlach. De basisinstelling is best sportief te noemen, maar blijft comfortabel genoeg om na de rit zonder klachten uit het zadel te stappen. Ook de Nissin-remmen valt niks te verwijten. Zelfs bij ronduit overdreven snelheden en lange belasting treedt er geen verval op qua prestaties, terwijl je mooi met één vingertje of een dikke teen kan controleren. Mooi zo. 

Geen rode kaken

Het eerste halfuurtje bollen we in KTRC 2, de meest behoudende stand van tractiecontrole, die wat mij betreft iets te gretig ingrijpt voor onze rijstijl. Een tikkeltje te kwiek op het gas, of een iets te snel aangesneden bocht en de toevoer naar het achterwiel wordt duidelijk merkbaar maar kort onderbroken op zoek naar grip. Lijkt me perfect bij nat weer of als extra geruststelling voor absolute beginners. Maar heb je iets meer kilometers onder de gordel of mag het iets sportiever, dan zal je vooral je gading vinden in de KTRC 1-stand – waarbij ik het aantal interventies op m’n ene hand kan tellen…

Maar ze hebben me wel tot driemaal toe van rode kaken gered op de bij wijlen met zand bezaaide heuvelwegen. Een pluim voor de zichtbare (op het dashboard) en voelbare interventies. De Off-stand bleek overigens een schot in de roos bij wie al eens graag een wheelietje uitlokt, maar liet ik gezien de precaire omstandigheden toch achterwege. 

Conclusie

Net zoals de bühne waarop we ‘m vandaag konden testrijden, is het voor ook voor Kawa’s Z650 belangrijk om zichzelf modeljaar na modeljaar te blijven heruitvinden. Een lichte wijziging in imago, uiterlijk of troeven kan een lokroep betekenen waar een nieuw soort publiek niet aan kan weerstaan. In dat opzicht blijkt de toevoeging van KTRC een clevere zet van de Japanners om enerzijds erg actueel te blijven en tegelijk elke rijder gerust te stellen met een extra elektronisch vangnet. Het blokje reageert op zich al erg clement op elke gasimpuls, maar ook deze intussen doorgewinterde rijder werd meermaals gered op de stoffige en ‘vermarmerde’ asfaltslierten op Ibiza. Een nieuwigheid die z’n nut tijdens de perspresentatie meermaals bewijst? Dat zijn bonuspunten in mijn boekje.