Eerste test Bridgestone AT41 adventure band

Het adventure segment is booming en dat is niet alleen belangrijk voor de motorconstructeurs, maar ook voor de bandenfabrikanten. Met de A41 was Bridgestone al nadrukkelijk aanwezig in dit segment. Met de AT41 bieden ze hun klanten een extra optie. Hetzelfde, maar anders dus?

Wegband met off road uiterlijk

Bridgestone omschrijft de nieuwe AT41 als een wegband met off-road uiterlijk. Maar het blijft dus wel een wegband en op dat vlak hadden de Japanners al de populaire A41 in het gamma. De AT41 zal de A41 niet vervangen, maar komt naast zijn bijna-naamgenoot in de line-up. We vroegen ons af op welke vlakken deze band dan verschilt van zijn stalgenoot en wat zijn gaven en gebreken zijn. Om een antwoord op die vraag te formuleren, konden we twee dagen lang aan de slag met maar liefst acht verschillende motoren.

Leve de diversiteit

Tussen de Atlantische oceaan in San Sebastian en de Bardenas Reales woestijn in het Spaanse binnenland reden we bijna 700 km op de meest gevarieerde route die we ooit in een test voorgeschoteld kregen. Van half natte bergwegen tot snelle slingerwegen, van de pistes van de Bardenas woestijn tot Baskische snelwegen. Met zowel de koning der adventures, de BMW R 1250 GS als lichtere motoren als de Yamaha Ténéré 700. En daartussenin: de KTM 890 Adventure R, Husqvarna Norden, Honda Africa Twin, KTM 1290 Super Adventure en zelfs de Ducati Multistrada V4. De route – die u binnenkort bij het publiceren van onze testvideo, ook zal kunnen downloaden – was niet alleen één van de meest uitdagende, maar ook één van de mooiste die we ooit reden. Een kleine 700 km in totaal en geen seconde vervelend.

Uiterlijk

Als veelzijdigheid één van de vereisten is van een adventure band, dan zit Bridgestone met de AT41 helemaal goed. Op geen enkele ondergrond stelde de band ons teleur, meer zelfs, op een aantal vlakken was hij ronduit verbazend. En dan hebben we het puur over de grip op de openbare weg. We reden met de AT41 op alle motoren aan soms onfatsoenlijk hoge snelheden en je kunt het gedrag van de band niet anders omschrijven dan op het niveau van de betere sport touring rubbers. Op dat vlak scoort de AT41 precies zoals de A41. Met datzelfde gevoel van vertrouwen en stuurgemak aan de voorband.

“De route was niet alleen één van de meest uitdagende, maar ook één van de mooiste die we ooit reden. Een kleine 700 km in totaal en geen seconde vervelend.”

Alleen ziet hij er een stuk ruiger uit. Bridgestone heeft een semi noppenprofiel gekozen voor deze band. Een beetje zoals je op een Land Rover Defender puur qua uiterlijk geen gewone wegband wilt monteren, zo moet de AT41 ook aan menig adventure motor een ruiger uiterlijk bieden. Zonder op ook maar één vlak onder te doen voor de A41. Of wat ons betreft: voor gelijk welke band. Door de grotere groeven is er zelfs een betere afvoer van water en dus is het contactoppervlak in regenweer beter. En de grip ook.

Rustig door de Bardenas

Nu, de route tussen de oceaan en de woestijn haalt puur door haar schoonheid af en toe wel even je aandacht weg van de banden. In de Bardenas Reales woestijn bijvoorbeeld. Een natuurgebied waar je maximum 50 km per uur mag rijden en dat beter ook doet als je het niet aan de stok wil krijgen met de parkwachters of de lokale militairen. Nu is 50 km per uur niet bepaald snel en dat was wellicht ook de reden waarom er een gier een minuut of 10 boven onze hoofden bleef cirkelen. Die dacht waarschijnlijk dat die gek die bij een temperatuur van bijna 40 graden door de woestijn reed, er binnen de kortste keren de brui zou aan geven. Niet dus.

Waar is Clint?

We waren trouwens tijdens het binnenrijden van de woestijn niet zo erg onder de indruk. De eerste kilometers lijken de Bardenas een beetje een woestijn uit de Aldi. Zelfde naam, maar niet zo indrukwekkend als de gigantische zandbak die we ons bij een Afrikaanse woestijn voorstellen. Dat verandert al snel. De droge en vlakke bergtoppen doen je even denken dat je in een spaghetti western bent beland. Clint Eastwood lijkt je ergens, verborgen achter een rotsblok, in de gaten te houden. “You’ve gotta ask yourself one question: Do I feel lucky. Well, do you, punk?”

En, ha hoor, we voelden ons best gelukkig. Want ook al rij je niet al te hard, zo leer je toch dat deze band het verbazend goed doet op grind en zandwegen. We zouden hem als 80 procent wegband en 20 procent all road omschrijven. Maar toch ligt zijn groot voordeel op het asfalt. De grip is verbazend en zijn capaciteiten in de regen moeten nog hoger zijn dan die van de A41.

Duurzaamheid

Dat laatste konden we tijdens de Spaanse test niet met zekerheid vaststellen. Maar de herinnering aan de Dakar Legends Trail, waarbij we met een XT500 en een Ténéré 700 richting in september richting Senegalese hoofdstad reden stak al snel de kop op. Toen hadden we net buiten Tanger een 100-tal erg natte kilometers. De Ténéré 700 stond toen op één van de eerst geleverde AT41 setjes. En de grip in het nat was toen erg goed. Die belofte maakt Bridgestone dus ook waar. Waar ze geen beloftes rond maken, is rond de kilometers die je met de band kunt afleggen. We rijden een dik half jaar geleden bijna 4000 km met de AT41 en de band was nog in optima forma toen we aan de Mauritaanse grens een halt werden toegeroepen. Dat is bovengemiddeld goed.

Keuze aan de klant

Met een band die qua prestaties op het niveau van de A41 staat en er een stuk ruiger uit ziet brengt Bridgestone een mooie extra optie bij zijn klanten. Als je de zekerheid hebt dat de prestaties goed zitten, kun je gewoon kiezen wat qua uiterlijk best past bij je motor. En omdat er niet al te veel bandenfabrikanten zijn die een hoofdrol aan het uiterlijk van de banden bieden, zou de nieuwe AT41 wel eens een hele populaire jongen kunnen worden.