Eerste test: Yamaha R7

Dat Yamaha erg actief is in de motorsportwereld, zal voor niemand een verrassing zijn. Van de MotoGP, SBK, endurance en alle klassen die daaronder zitten, tot de R3 en R125 bLU cRU Cup. Een hele boterham dus. Het supersportgamma voor de openbare weg reikt van de zware 1.000cc R1M tot de R125, maar tussen de lichte, voor A2-rijbewijshouders R3 en de enkel nog als circuitfiets leverbare R6 RACE ligt er heel wat speelruimte voor een extra model. Enter; de Yamaha R7.

De hemel in

Yamaha zet de nieuwe R7 in de markt als een ideale machine voor zowel gebruik op de openbare weg als op het circuit. Een duaal karakter. En dat is gevaarlijk. Om uit te blinken in beide ‘thema’s’ moeten er ergens compromissen gemaakt worden. Aan de basis zal het alvast niet liggen, want de R7 maakt gebruik van het CP2-platform. Dat kennen we van de MT-07, XSR700, Ténéré 700 en Tracer 700. De R7 wordt daarmee dus al de vijfde telg in de CP2-familie, en daar is niemand rouwig om. Waarom? Dat motorblok. We hebben de tweecilinder-crossplane al bij alle voormalige tests de hemel ingeprezen, en we doen het nu opnieuw.

Plooioefening

We krijgen een zwart exemplaar onder onze in een leren racepak gehulde poep geschoven, en jongens, wat ziet die er goed uit. De motor bedoelen we… Zwart op zwart, met een klein streepje cyaan onder de koplamp en onder het R7-logo aan de zijkant. Maar… mooi design gaat meestal niet gepaard met veel comfort. En dat is hetzelfde op de R7. De zitpositie is zeer sportief. Dat werkt fantastisch op het circuit, maar voor de openbare weg mocht het net iets minder extreem zijn. Gelukkig is er wel voldoende plaats in het zadel om af en toe eens te verzitten.

Vertrouwensboost

Wat je wel extreem veel hebt, en ook heel snel, is het vertrouwen in de R7. Hij stuurt mooi direct zonder zenuwachtig te zijn en heeft een krachtopbouw die je vol kunt benutten en je nooit schrik zal aanjagen. Uitgebalanceerd is het woord dat we zoeken. Ook fijn is dat er geen ingewikkelde rij-instellingen zijn. Geen power modi, geen tractiecontrole, geen bluetoothconnectie met je telefoon. Niks. Gewoon opstappen en gas geven. Je mist het ook niet. De gasreactie is zoals die hoort te zijn, zelfs een tikje agressiever gezet door de ingenieurs. De tractiecontrole heb je op droge wegen niet nodig. Op nat asfalt is het wel welkom, al was het maar voor je eigen gemoed.

Snaarstrak

De stuurprecisie is fenomenaal. Nooit intimiderend, nooit zenuwachtig. Altijd stabiel, altijd waar je hem wil hebben. De uitgebreid instelbare veren voor- en achteraan leiden een luxeleven op dit soort gladde wegen. Toch kunnen we ze op geen foutje betrappen. Hun afstelling is zeker niet extreem sportief, maar wel voldoende. Dat zorgt voor een snaarstrak stuurgedrag, terwijl het in dorpjes met vluchtheuvels of kapotte wegen best goed meevalt.

A&S-koppeling

73 pk te weinig voor een supersport? De power is op zo’n goede manier bruikbaar dat je zelden wenst dat je meer had. Vooruit dan, eenmaal boven de 140 km/u mocht er wel wat meer pit in zitten. ‘Geschakeld’ aan dat fijne motorblok is een prettig werkende versnellingsbak. Die is trefzeker en klikt er duidelijk in. Enkele keren misten we wel van tweede naar derde, maar dat kwam eerder door het gebrek aan feeling in onze nieuwe racelaarzen. Om af te schakelen krijg je in ieder geval hulp met de assist & slipperkoppeling die doet wat belooft. Logisch dat die op de R7 zit, want zo’n A&S-koppeling komt op het circuit nog veel beter tot zijn recht dan op de openbare weg.

Circuit van Almeria

In de verte lonkt het circuit van Almeria. Een dik 5 km lange asfaltstrook die door het dorre landschap kronkelt. Gelukkig maakt de R7 het ons niet te moeilijk. Ontkoppelen om op te schakelen hoeft al niet meer, want de circuitmachines zijn uitgerust met een optionele quickshifter. Helaas werkt die enkel bij het opschakelen. Maar niet alleen daardoor maakt de Yamaha R7 het ons makkelijk. Het is ook – net zoals op de openbare weg – dat onmiddellijke vertrouwen dat je hebt. Op de R7 komen we voor geen verrassingen te staan, want die blijft doen waar hij goed in is: scherp sturen, stabiel op de weg plakken en jou alle controle in handen laten.

Funfactor

Het zal nooit angstaanjagend worden of schrik zal hij je nooit doen hebben. Dat allemaal terwijl het – en dit is essentieel – nooit saai wordt. De funfactor is zeer hoog. Wil je na een tijdje toch meer snelheidsbeleving of snellere rondetijden? Ga dan eens shoppen in de GYTR (Genuine Yamaha Technology Racing)-catalogus en verfraai je R7 met een volledige Akrapovic-uitlaatlijn, nieuwe Öhlins-raceveren, een andere ECU,… De mogelijkheden zijn schier eindeloos om er een echt snelle racemachine van te maken. Met een beetje talent van jezelf kun je het dan andere (oldskool-)supersports heel lastig maken.

Fotografie: Ant-Productions

Technische gegevens

Motor 

Type: vloeistofgekoelde twee-in-lijn, viertakt, DOHC

Cilinderinhoud: 689cc

Maximaal vermogen: 73,4 pk bij 8.750 tpm

Maximaal koppel: 67 Nm bij 6.500 tpm

Transmissie: 6 versnellingen

Eindoverbrenging: ketting

Rijwielgedeelte          

Frame: stalen diamantframe

Vering voor: 41mm UPSD-vork, volledig instelbaar

Vering achter: monoshock, veervoorspanning en uitgaande demping instelbaar

Rem voor: 298mm dubbele remschijf met vierzuigerklauw

Rem achter: 245mm-remschijf met enkelzuigerklauw

Afmetingen

Wielbasis: 1.395 mm

Zithoogte: 835 mm

Rijklaargewicht: 188 kg

Tankinhoud: 13 liter

Prijs 

België: 9.299 euro

Nederland: 10.299 euro