In de voetsporen van de Romeinen op de Ruta de la Plata

De roemruchte Route 66 rijden is een droom voor veel motorrijders. Net als bij vele dromen, is het echter ook bij deze niet gemakkelijk om hem te verwezenlijken. Er  een weinig bekend alternatief voor ’s werelds meest legendarische weg en het is een stuk dichter bij huis. De Ruta de la Plata, die het Iberisch schiereiland van noord naar zuid doorkruist, kan worden beschouwd als de Spaanse Route 66.

La Ruta de la Plata is een moderne route gebaseerd op een oude Romeinse weg. De naam komt uit het Arabisch en verwijst naar het soort oppervlak (balata, een verharde weg) en niet naar het vervoer van zilver (plata in het Spaans) zoals vaak wordt gedacht. De weg verbond enkele van de grootste steden in het oude Hispania en werd ook gebruikt om de Romeinse cultuur te verspreiden. De route werd van meet af aan voorzien van infrastructuur die nu belangrijke overblijfselen zijn langs de route en de Ruta bleef een niet te onderschatten rol spelen in de communicatienetwerken van het Iberisch schiereiland in de Middeleeuwen. Dat waren de eeuwen waarin moslims en christenen het land, de economie en de cultuur deelden (of betwistten).

Ideaal voor motorrijders

De route loopt door vier regio’s en zeven provincies op een noord-zuidas die 1000 kilometer lang is en meer dan 100.000 vierkante kilometer beslaat. Reizigers kunnen genieten van talrijke voorbeelden van alle culturen die hun sporen hebben nagelaten op het Iberisch schiereiland: van de Romeinse wereld tot het barokke Sevilla, met inbegrip van de Arabische erfenis, de Romaanse invloed (die zijn grootste pracht bereikt in Zamora), de gotische architectuur, enz.

Dankzij de kwaliteit van de wegen en de infrastructuur is dit bovendien een ideale route voor motorrijders. In dit opzicht is de Via de la Plata één van de meest complete en gevarieerde routes die op de motor verkend kunnen worden. Dankzij het zuidelijke klimaat kun je de route 365 dagen per jaar rijden. De plaatselijke overheid voorziet ook een motorpaspoort, waarmee je kortingen kunt krijgen op je overnachtingen en restaurantbezoeken.

Wij deden dat op een MV Agusta Turismo Veloce. De uitstekende motor voor deze route want je komt een beetje vanalles tegen. Stukken snelweg, slingerende bergwegen, vlakke stukken en de occasionele kasseistrook. De Ruta de la Plata omvat oude en originele delen van de oude route, maar wie het niet begrepen heeft op oude wegen, kan ook kiezen voor modernere routes. Wij deden dat allemaal en begonnen aan de Atlantische kant. Gijon, gelegen aan de kust, is geen typische Spaanse stad. Het is er opvallend groen, er valt dus best wat regen en al met al zijn er niet veel toeristen. Het was liefde op het eerste gezicht.

Dilemma

Bij het verlaten van Gijon stonden we meteen voor een dilemma: de makkelijke weg door Oviedo nemen of rechts van de stad blijven en de meer uitdagende route door het Redes Natuurpark. We kozen voor dat laatste en ontdekten meteen ook één van de voordelen van de route: er is geen verplichting om op één en dezelfde weg te blijven. Met dat motorpaspoort, kun je op verschillende waypoints langs de weg inchecken en stempels verzamelen. En er is die korting waarover we het al hadden.

Na een regenachtige en mistige start in Gijon en vrij lage temperaturen in de bergen, sloeg het weer om zodra we Leòn passeerden. Vanaf daar was het warm en droog. Precies zoals je kunt verwachten in de zomer in het midden van Spanje. Na 300 km en te veel foto- en koffiestops, stopten we in Zamora voor onze eerste nacht langs La Ruta. Zoals overal in Spanje, was het eten lekker, de wijn heerlijk en de rekening zeer betaalbaar. Gijon-Zamora was een geweldige eerste dag.

Pata Negra

De tweede dag beloofde nog beter te worden, want we hadden stops gepland in Salamanca en Guijelo. We bereikten ons eerste doel in iets minder dan twee uur, over de gemakkelijke en snelle N66. Het voelde goed om op onze MV Agusta Turismo Veloce het gas open te kunnen draaien en te genieten van de stabiliteit van de Bridgestone T32’s. Een dag eerder waren we verbaasd over de grip in de regenachtige bergen, nu genoten we van de feedback en de balans bij hoge snelheden. Het is goed om te reizen op banden waar je 100 procent vertrouwen in hebt.

Salamanca is één van de meest Spaanse steden in Spanje. Het is er warm, de stad heeft veel geschiedenis en prachtige gebouwen. Zoals elke goede toerist zou moeten doen, gingen we op zoek naar de beroemde kikker van Salamanca (die overigens een pad blijkt te zijn) en maakten we een rondje in het centrum om de beroemde architectuur te bekijken. Zonder de verzengende hitte waren we misschien langer gebleven. Maar Guijelo riep. Dat lijkt voor de meeste mensen misschien een zwakke reden, maar als je weet dat dit stadje het centrum is van de Pata Negra-industrie, dan weet je dat dit een must is voor elke niet-vegetariër. We vonden er opnieuw op geweldig en betaalbaar eten, maar deze keer voegden we wat vrij dure jamòn toe aan onze bestelling. Iberische ham is over de hele wereld bekend, en de Pata Negra is het beste van het beste. De naam verwijst naar de zwarte hoef van de plaatselijke varkens en het vlees is uniek.

Unesco

Tevreden met onze lunch en de twee jamons die we kochten, reden we verder langs één van de meest uitdagende delen van de route. Niet vanwege bergen of regen, maar omdat we ervoor kozen om langs een paar van de oorspronkelijke trajecten van de Ruta de la Plata te rijden. Kasseien en stoffige paden leidden ons van Guijelo naar Cacerès, een Unesco-werelderfgoedstad in het hart van Extremadura. Het oude centrum van de stad is een must see, maar… alleen als je te voet bent. Zelfs op een motorfiets is het erg moeilijk om er binnen te komen. We probeerden een hotel te vinden, maar geen van de hotels die vrij waren, konden ons een plek geven om de motoren te parkeren. Uiteindelijk kozen we ervoor het centrum uit te rijden, waar we gemakkelijk een hotel vonden, een goedkope pizza aten en in slaap vielen zodra we in onze kamers aankwamen. De combinatie van 12 uur motorrijden en de Spaanse hitte is een garantie voor een goede nachtrust!

Perfect einde

Goed uitgerust en nieuwsgierig naar wat komen zou, begonnen we aan de laatste dag. Richting Sevilla en opnieuw ‘genietend’ van de hitte; we begonnen te wennen aan het rijden van de Ruta in de zomer. We maakten een snelle stop in Sevilla, maar de aankomst leggen in een drukke stad met veel toeristen was toch wel het tegenovergestelde van wat we de voorgaande dagen hadden meegemaakt. We verlieten dus de Andalusische metropool en maakten een laatste korte rit naar het mooie stadje Carmona. De perfecte plek om een driedaagse reis op een van de meest indrukwekkende trajecten van Europa af te sluiten. De mix van Spaanse cultuur, de diversiteit van de wegen en heerlijk eten maakten dit tot een memorabele reis. Zonder zorgen genoten we met volle teugen van deze tocht. En omdat er zo veel mogelijkheden zijn om de Ruta te rijden én we ons motorpaspoort nog hebben, zijn we van plan om dit binnenkort nog eens te doen. Tot ziens, Ruta de la Plata!

De cijfers

929 km afgelegd

4 autonome gemeenschappen doorkruist

7 provincies doorkruist

72 liter brandstof verbruikt

2 Pata Negra hammen gekocht

31 uur op de motor

Bekijk de video

Foto’s: Francesc Montero