MotorNieuws lezers reden met de Kawasaki Ninja 1000 SX

Acht MotorNieuws lezers kregen de voorbije weken de kans om een paar dagen met de Kawasaki Ninja 1000 SX op pad te gaan. Niet alleen om de motor te leren kennen, maar ook om te weten of de positieve indrukken die de MotorNieuws redactie al eerder opdeed van de motorfiets, bevestigd werden door een gevarieerd publiek. Hier zijn een aantal reacties.

De spits er af

Maja Devos mocht de spits afbijten. De vrolijke Westvlaamse is zelf in het bezit van een Ninja 650 en was heel benieuwd naar de 1000 SX. “Ik ben gek op mijn motor. Maar ben ook benieuwd naar deze viercilinder”, legde ze uit voor aanvang van de test. Enkele uren later kwam er al een whatsapp bericht binnen: “Een zalige dag achter de rug. Ik weet waarvoor ik moet sparen.”
De toon was gezet. Maja stuurde foto’s door en maakte volop gebruik van de dagen die ze met de Ninja 1000 SX had.
Volgend bericht: “Het was ideaal. Wat een soepele motorfiets. Ik ben verkocht!”
En ook nog: “Is het goed dat ik mijn oude motor inlever in de plaats van deze?” Goed geprobeerd, Maja, maar er stonden nog een boel andere lezers te wachten om met de Kawasaki aan de slag te gaan.

Grondig werk

Steven De Ruyver van zijn kant stak evenveel tijd in het schrijven van zijn tekst dan in het rijden met de motor. En hij reed ruim 600 km en trok zelfs naar de Ardennen op een zonnige zondag. Dit zijn de krachtlijnen uit zijn tekst:

“Begin er maar aan om van iets snel en strak iets comfortabel, snel en strak te maken. Liefst ruim genoeg voor twee, ongeveer alles instel- en/of verwarmbaar en netjes geïntegreerde bagagemogelijkheden voor een lang weekend. Kortom, een fiets waarop je je vrouw kunt meenemen rond de kerktoren en er in een ruk naar het Zuiden mee kunt knallen en tot slot rondjes van 2 minuten op Zolder kan draaien. Moeilijk. De Kawasaki Ninja 1000SX blijft volharden in dat veelzijdige streven en is intussen zowat de laatste der Mohikanen. Dus spookte er maar 1 vraag door mijn hoofd toen ik ‘m oppikte voor een lang testweekend: gat in de markt of het definitieve einde van een era?

Wel, de motor is geweldig – wat een blok! Een romige lineariteit waar elk ander merk jaloers op moet zijn. Van 50 in zesde naar 200 zonder tegenspraak of enige trilling. Herneming in vijfde van 100 naar 200? Ik schat een dikke 5 seconden maar probeer maar eens de seconden te tellen als je luidop Yihaaaa in je helm aan het roepen bent.

‘Road’ is gemanierder dan ‘Sport’ maar beide surfen op een permante beschikbare golf van oerkracht. Super voorspelbaar, totaal niet intimiderend maar niet te onderschatten. Gelukkig staan de remmen op hetzelfde niveau. Maximaal twee vingers volstaan in de meerderheid van de gevallen. Zelfs de voetrem draagt verrassend goed bij wanneer nodig. Niets op aan te merken, zeer nette setup. Schakelen? De quickshifter “op en neer” is zonder meer doeltreffend en boterzacht ondanks de lage kilometerstand.”

Veelzijdig

Steven De Ruyver had dit als slotbetoog: “Perfectie is saai dus natuurlijk bots je sowieso op een aantal zaken die je persoonlijk anders zou willen. Het viervoudig instelbare scherm had voor mij eigenlijk maar twee standen: mooi of nuttig. De laagste stand benadrukt de sportieve lijn maar als je echt van plan met om wat snelle rechtdoor kilometers te vreten dan moet je naar de minst mooie stand. En nog iets persoonlijk: het sportieve DNA van deze Ninja drijft zo nadrukkelijk boven dat ik na een uur al op ‘Sport’ stond. Maar dat is voor iedereen anders. Ik leerde de Ninja kennen als een goed vermomde wolf in schapenvacht. Met een beetje goede wil vertrek je morgen met z’n twee goed geladen voor een paar duizend km op reis. Gaat hij even comfortabel zijn als een pure tourmotor? Denk ik niet, maar dat hoeft ook niet want ontdoe hem van alle franjes, selecteer de juiste mode en je hebt in een oogwenk een hele snelle en strakke stuurfiets. Daar ligt nu net de aantrekkelijkheid van dit pakket. Meer zelfs, leg er plakrubber op en ik denk echt dat je geen mal figuur zal slaan in een vrije sessie. Doe dat maar eens met een tourer!

Gemakkelijk

Carl Deviaene was blij verrast door het rijgedrag van de Kawasaki. “Heel vlot blok, gemakkelijk te besturen en je hebt altijd kracht op overschot. De motor wordt echter nooit brutaal. Dit was een heel aangename ervaring.” Carl toonde ook verantwoordelijkheidszin door de motor nog eens helemaal te poetsen voor hij hem terugbracht.

Iets wat de laatste winnaars méér werk zal opleveren. De weersvoorspellingen voor de komende dagen zijn allesbehalve goed en ook wie het voorbije weekend met de Kawasaki reed, zal niet iets meer over de ‘Rain’ modus te vertellen hebben dan de eerste lezers die met de Kawasaki aan de slag gingen. Benieuwd hoe dat allemaal afloopt? Volgende week mag je het eindverslag verwachten!