Onze vrouw in het BK: eerste pole en twee overwinningen!
Mijn eerste wedstrijdervaring dateert van 2019, toen ik met mijn standaard Suzuki GSX-R 750cc meestreed in de 1000cc klasse van Franse Women’s Cup. Toen ik er telkens – tot m’n grote frustratie – 4e werd, besloot ik in 2020 een 600cc aan te kopen. En zo ontstond mijn vriendschap met de ZX-6R. Nu, 3 jaar en wat ervaring later, besloot ik me opnieuw in te schrijven in dezelfde Women’s Cup. En wat een resultaten!
Alle hens aan dek
Op donderdag stonden de vrije trainingen op het programma, maar met een aantal rode vlaggen en een kapotte versnellingsbak in de tweede sessie die naam waardig, was het al direct alle hens aan dek. Na twee nachten sleutelen en met dank aan de beste coach en mechanieker Allard Kerkhoven, die zijn net omgebouwde ZX-6R al direct aanbood als reservemotor. Ook enorm bedankt aan Jenik Performance, Deschouwer 2.0 en Motorshop Desmet, die me bijstonden door de reserve-onderdelen zo snel mogelijk te leveren! Vrijdag opnieuw een sessie gemist door mechanische problemen, maar de twee gelukte stints zagen er veelbelovend uit. Ik klokte meteen een 1,07,3 wat een paar tienden sneller was dan mijn PR met de 750cc in 2019.
Zaterdag kwalificatie, nieuw rubber en gasss! Alles of niets, met maar één kwalificatie en twee wedstrijden. Ik pakte de pole – mijn eerste ooit – met 1,06,1 op een goeie seconde van de eerste 1.000cc. De mindset was gezet, ik moest die wedstrijden gewoon ‘overall’ winnen!
Zaterdagavond, Race 1
Het doel was goed starten en een gat slaan. 22 ronden met temperaturen om en bij de 30°. Ik was vooral benieuwd naar mijn concentratievermogen. Hitte is mijn ding niet. De start was goed, als eerste de eerste bocht in. Gewoon gas, Jill, wegrijden is de boodschap. Na een vijftal ronden zag ik al +4 op het pitbord en wist ik dat het goed zat. Ik zag elke ronde de + omhoog gaan en verlegde m’n focus op de te dubbelen vrouwen. De focus moest gewoon blijven, ik mocht niet afzwakken. Op een gegeven moment zag ik +9 staan en ik wou richting +10. Hoewel mijn grootste concurrente Béa quasi dezelfde rondetijden reed, wou ik toch nog even pushen. Drie ronden voor eind perste ik er nog een 1,06,5 uit. Het ging verrassend goed. Aftellen, nog één ronde, finishvlag met +7 op de eerste 1.000cc en alle 600 cc’s gedubbeld! Wat een emotie!
Zondagmiddag, Race 2
Ik had zoveel meer stress dan tijdens Race 1. Ik wist wat Béa kon en moest ook gewoon deze wedstrijd winnen! En zij had absoluut dezelfde mindset, zoveel was zeker. Mijn start was niet slecht, maar Béa kwam voor me in bocht 1. Ze hield overal de deur dicht, ik kon er moeilijk voorbij. Op enkele punten was ik sneller, maar het duurde vier inhaalpogingen en zes ronden voor ik haar effectief kon uitremmen voor het recht stuk. Ik hield op mijn beurt de deur dicht, maar had al direct een klein gaatje. Na enkele ronden kreeg ik +2 op het pitbord, maar toen kwam ik bij een treintje van een achttal vrouwen. Ik probeerde er zoveel mogelijk uit te remmen, maar vergiste me van versnelling bij uitkomen van het recht stuk.
Bij het passeren van start-finish zag ik “+ .” staan, dit was niet goed! Gas geven, Jill, pushen tot het eind! We zaten halverwege. Zo gedacht, zo gedaan… Béa kwam ook vast te zitten in het groepje en ik zag het pitbord en aanmoedigende Sofie de goeie richting uitgaan. Er waren intussen een aantal vrouwen de grindbak ingegaan en blijkbaar was er eentje suf geworden van de hitte. Twee ronden voor einde, rode vlag: finish! Met opnieuw +6,5 op het pitbord haalde ik mijn tweede overwinning ooit binnen, met een rondetijd van 1,05,8. Say what?!
Ik ben echt tevreden, mijn doel is behaald! Ik wil vooral ook iedereen bedanken die er bij was, maar ook zij die vanop afstand supporterden! Het was gewoon top! De volgende race is de Van Zon Sprint op het circuit Zolder, op mijn verjaardag op 28/7! We gaan ervoor! Altijd welkom voor om te supporteren!
Groetjes,
