Vier minuten vragenvuur na de eerste test van de Ducati Streetfighter V2
Stelde Ducati vorige week nog z’n nieuwe Streetfighter V2 aan de wereld voor, dan viel enkele uren later al de uitnodiging voor een testrit in Spanje in de bus. Onze man stond z’n eendelig leer nog uit te wringen na een dagje op en rond het circuit van Monteblanco, toen we ‘m al aan de lijn kregen.
Motornieuws: Hijgtelefoontjes, is dat niet heel erg jaren ’90?
Jelle Verstaen: Sorry baas, maar ’t was me het dagje wel. We hebben er niet enkel een rit van 130 kilometer door de bergen tussen Bollullos en Nerva opzitten, maar ook vier sessies op circuit. De eindeloze sliert aan technische en snelle bochten op de openbare weg was al uitdagend. Maar de ware aard van de Streetfighter V2 kwam pas écht helemaal tot z’n recht op de racebaan. Miljaar!
Motornieuws: Goedgekeurd, met andere woorden?
Jelle: Zeer zeker! Vooral het geweldig lichtvoetige stuurgedrag van de nieuwe is me bijgebleven. Het gemak waarmee je deze machine op hellingshoek brengt is wat mij betreft ongezien voor een naked bike. Ook het overgooien van z’n linker- op z’n rechteroor of omgekeerd is in een wip geflikt. Dat hebben we gedurende de testdag vaak genoeg mogen ondervinden in zowel chicanes als op de wild meanderende bergroute. Het blokje pikt vanaf 4.500 à 5.000 toeren lekker pittig op, zwakt pas lichtjes af voorbij de 9.000 omwentelingen. En zo rond de 11.000 toeren draait hij in de begrenzer. Op het rechte stuk van Monteblanco moet je bij 10.000 toeren in zesde vol in de remmen. Wat een rush.
Motornieuws: Over die remmen gesproken: als ik ’t niet verkeerd voor heb, is de set-up identiek aan de Panigale V2, toch?
Jelle: Wel, ja en neen. De radiaal gemonteerde Brembo M4.32’s komen inderdaad rechtstreeks van de Pani. Maar de remblokjes werden aangepast om de initiële bite ietwat minder fors te maken. Wat een vloek en een zegen tegelijk is. Op de weg is zo’n ingreep best wenselijk – geen rijder wil bij ’t minste remmanoeuvre in de stad over z’n stuur gekatapulteerd worden. Maar als je iets sportiever gaat rijden, dan is ’t wel even knijpen voor je de (quasi-)vrije slag in de remhendel voorbij bent en je de ankers écht voelt bijten. Begrijp me niet verkeerd, hard bijten doen ze. Maar ’t is even peentjes zweten als je aan 250 km/u op de eerste bocht afstevent en de eerste kneep niet al te veel afremt. Het maakt allemaal deel uit van de Fight Formula.
Motornieuws: De wat?
Jelle: De Fight Formula, zeg maar ‘vechtformule’. Als ze aan mij hadden gevraagd wat ’t inhield, had ik gegokt op een onverhoedse klap tegen ’t hoofd van een onbekende, terwijl je z’n vriendin aan een cursus amandelhockey onderwerpt. Maar Ducati had iets anders in gedachten. Volgens hun formule verbouw je ’n Pani om een Streetfighter te creëren. Zo krijgt de Streetfighter V2 het Superquadro-blok, het frame en de elektronica mee van de Panigale V2, en mikt Ducati er wel een hoger en breder stuur op, terwijl het kuipwerk achterwege blijft. Wat rest is een V2 die het leeuwendeel van z’n looks deelt met de Streetfighter V4, en een rijklaargewicht van 200 kg laat opmeten.
Motornieuws: Die PR-jongens, hé… Maar wat moet ‘ie kosten?
Jelle: Bij ons tel je 16.990 euro neer voor de Streetfighter V2, in Nederland betaal je 18.990 euro. Wil je er ook nog winglets bij, dan moet je bijbetalen. Niet standaard dus, zoals op de V4. Ach, ze hadden toch maar afgedaan van ’t design. Wat ’n beauty is het geworden, zeg.
Motornieuws: Dat streepje heeft ‘ie al voor. Maar euh, welke motoren zie jij als potentiële concurrentie?
Jelle Verstaen: Da’s misschien nog de lastigste vraag van allemaal. Want de Streetfighter V2 is net iets te potent (en te prijzig) om ‘m bij de middenklasse nakeds in te delen, zoals de MT-09, Z900, Street Triple 765,… En hij schiet tegelijk een tikkeltje tekort om ‘m naast een S1000R, 1290 Super Duke R en de Speed Triple RS te zetten. In die supernaked-klasse knokt de Streetfighter V4 overigens al mee voor elke morzel grond. De Streetfighter V2 wordt zo een beetje koning in niemandsland, eigenlijk. Al verdient hij dat kroontje wel degelijk.
