Vier minuten vragenvuur na de test van de 2022 Yamaha MT-10
De Yamaha MT-10 is het vlaggenschip van de Dark Side of Japan familie van het merk met de gekruiste stemvorken. De hypernaked werd vernieuwd voor 2022. Onze Man in Valencia ging hem rijden en wist ons, nog worstelend om zijn helm af te zetten, onmiddellijk na afloop dit te vertellen:
MotorNieuws: Vertel op! Hoe was het op Yamaha’s sterkste naked?
Thierry Sarasyn: Wel, het was een indrukwekkend dagje. Omdat de wegen er na de zondvloed van gisteren nog erg nat bij lagen in de ochtend. Bovendien lagen er overal stenen en modder. Zo’n Spaanse berg blijkt niet erg goed tegen regen te kunnen. Mocht het Guinness Book of World Records een sectie hebben voor vettige wegen, deze hadden er ongetwijfeld in gestaan. Combineer dat met een motor met een kleine 165 pk en je komt tot een euh… spannend concept.
MotorNieuws: Meer glijden dan rijden dus?
Sarasyn: Nee, verrassend genoeg niet. Daar zijn een paar oorzaken voor. Bridgestone’s S22 blijkt een absolute topper te zijn op nat wegdek. En het verbeterde elektronica pakket van de MT-10 zorgt er bovendien voor dat zowel remmen als accelereren gecontroleerd verloopt. Dag mag wel, want als je zaken als de Lift control en Tractie Controle uitschakelt, voel je dat de MT zowel in zijn één als twee voortdurend het voorwiel in de lucht gooit. Héérlijk. Maar af en toe is wat elektronische ondersteuning ook wel mooi meegenomen. Op natte wegen dus. Je moet weten dat de MT-10 onder de 8.500 opm. op alle vlakken sterker is dan de R1. Daar hangt dit CP4 blok immers ook in.
MotorNieuws: “Heerlijk”, zeg je, maar dit lijkt toch om een geoefende rechterpols te vragen.
Sarasyn: En of ik die heb! Maar dit is inderdaad geen beginnersmotor he. De nieuwe YCC Throttle by Wire zorgt ervoor dat er geen fysieke verbinding meer is tussen het gashendel en de gasklephuizen. Die elektronische sturing betekent meteen ook dat de modi en de rij-ondersteuning nog fijner kan afgesteld worden. De MT-10 reageert werkelijk haarfijn op alles. En je krijgt er een heerlijk inlaatgeluid bij. Via roosters in de tank hoor je nog beter het aanzuigend gehuil van het blok. De uitlaatklanken zijn net als de emissies beperkt. Maar liefst 4 katalysatoren zitten er in de uitlaatbochten verwerkt. Nog een tikkeltje cleaner en je kunt er een corona-patiënt mee beademen…
MotorNieuws: Er is ook een SP-versie aangekondigd. Daarmee gereden?
Sarasyn: Nee de SP is er nog niet. De zal o.a. ook semi-automatisch gestuurde ophanging hebben. Maar we moeten toegeven dat we over de KYB veren ook niks te klagen hadden. De donkere vorkpoten passen goed bij Yamaha’s Dark Side of Japan filosofie. De SP zal op goudkleurige Öhlins staan.
Motornieuws: Over het algemeen tevreden over de test dus?
Sarasyn: Absoluut. De MT-10 heeft in moeilijke – lees natte – omstandigheden kunnen overtuigen. Dat wil zeggen dat het beest ook rustig kan bereden worden. Met bijvoorbeeld het Weekend-pack er op (met een ander zadel, hoger windscherm en een topcase) zou dit al aardig in de buurt van een GT komen. Anderzijds was het op droge momenten puur sportieve pret. Mocht ik iets beter zicht gehad hebben in de spiegels, had de MT een foutloos rapport meegekregen. Misschien gaat Yamaha er van uit die MT-10 iedereen zo ver het nakijken geeft, dat er toch niks meer in die spiegels te zien valt?
