Finaal gedaan: laatste editie motorfietsen

Aan alle mooie liedjes komen een eind. Ducati brengt met de de V2 Superquadro Final Edition misschien wel hun laatste V2 superbike uit. Een mogelijk einde van een tijdperk. Maar wel het begin van een lijstje van motoren waarvan ooit af-fabriek een laatste editie is voorgesteld.

1984 BMW R100 CS/RS/RT Last Edition

De oudste ‘laatste versie’ van een motormodel dat we ons voor de geest konden halen. De R100-modellen werden eind je jaren ’70 de reeks vlaggenschepen waarmee BMW hoge sier maakte. In 1984 kondigde BMW een reeks Last Editions aan die definitief de laatste luchtgekoelde boxers uit München zouden worden, voor ze alles op de watergekoelde drie- en viercilinders in lijn van K-reeksen zetten. Het was dus een model dat op de pure boxerliefhebbers was gericht. De R100 Last Editions kregen een aparte kleurstelling en had intussen ook gegoten wielen in plaats van spaakwielen van de eerste edities. In 1986 keerden de luchtgekoelde boxers alsnog terug met ondermeer de R100 RT Classic en R 100 RS met Monolever die tot 1992 in productie zou blijven. Het frustreerde de kopers van de vrij dure Last Editions mateloos, waarop BMW elke eigenaar met een gratis helm probeerde te paaien.

1998 Ducati 900SS FE

In 1998 draaide Ducati’s Supersport-reeks op z’n laatste benen. Ingehaald door milieunormen die de lucht/oliegekoelde modellen niet meer bijbeenden en prestaties (84 pk) die ook niet meer van de tijd waren. Dus bracht Ducati nog een laatste reeks van 800 FE ‘Final Editions’ uit. Als basis gebruikten ze in Bologna de 900 SL (Super Light) met diens enkele zit, hoge uitlaten en hoogwaardiger Brembo Goldline remschijven. Het motorblok wijzigde in detail, maar zorgde niet voor wereldschokkende nieuwe prestaties, wat de paar duizend extra euro’s die een FE moest kosten enkel kon verantwoorden tegenover de echte Ducatisti.

2021 Yamaha SR400 Final Edition

De Yamaha SR400 moet zo’n beetje de langst geproduceerde motor zijn aan deze kant van Royal Enfields’ Bullet. De SR400 verscheen voor het eerst in 1978 in het gamma van het merk met de stemvorken. In 2021 viel helaas het doek over de SR400, na 43 jaar productie. Tot op het eind van z’n dagen deed de SR400 het zonder elektrische starter, maar vanaf 2010 dwongen milieunormen Yamaha wel tot de montage van een injectiesysteem, nadat er ook al schrijfremmen in plaats van trommels werden gemonteerd. De Final Edition werd op 1.000 exemplaren voorzien van een aparte lak en bronzen velgen. Sober, maar zo hoort het bij een motor die altijd zonder toeters of bellen door het leven ging.

2022 Honda CB400 Super Four Final Edition

Een model dat we in de Lage Landen nooit in de etalage hebben geweten, maar één van die heerlijke, om belastingtechnische redenen op 400cc gehouden specials voor de Japanse markt. De CB400 Super Four zag in 1992 het levenslicht en pas in 2022 kwam er een Final Edition. De 399cc vierpitter kennen we wel uit een paar grijs geïmporteerde Honda CB-1’s. Doorheen z’n productiejaren veranderde er behoorlijk wat, zo ging de nokkenasaandrijving van tandwielen naar ketting in 1994 en in 1999 monteerde Honda het VTEC-systeem dat we kennen van de VFR’s, maar in 2022 waren het ook hier milieunormen die Honda aanzetten tot het uitbrengen van een Final Edition.

2017 Ducati Panigale 1299R Final Edition

Wat Ducati nu met de Superquadro Final Edition doet, deden ze eerder al met de 1299R Final Edition. Van 1988 en de 851 tot 2020 met de 1299R Final Edition. In die 32 jaar verdubbelde het vermogen van Ducati’s top V2 (of L2) tot 209,4 pk en een monsterlijk koppel van 142 Nm, voor een drooggewicht van slechts 168 kilogram. De Final Edition werd dan ook afgeleid van de SuperLeggera (superlicht), met alle elektronische hoogstanden die in 2020 gangbaar waren (IMU, bochten-ABS, hellingshoekgevoelige tractiecontrole, wheely controle) en de top van wat veerspecialist Öhlins in de rekken had liggen, evenwel zonder elektronische sturing. Maar met de komst van de V4 bleek het lot van de V2 beschoren, temeer in het WK Superbike geen vuist meer gemaakt kon worden.

2024 Triumph Thruxton Final Edition

Sinds April van dit jaar is de Triumph Truxton Final Edition beschikbaar. De naam Thruxton zag het licht in 1964 ten huize Triumph en 60 jaar scheen Triumph een mooie leeftijd om afscheid te nemen. Althans, voor even schatten we… De 2024 Thruxton Final Edition is een afgeleide van de Thruxton RS krijgt een aparte groene lak met handmatig aangebrachte, gouden striping en andere details. Elke FE wordt geleverd met een certificaat van authenticiteit, gesigneerd door Triumph CEO Nick Bloor.

2021 Honda CB1100 Final Edition

In 2007 verraste Honda met de CB1100, een luchtgekoelde vierpitter in tijden dat waterkoeling de enige mogelijkheid scheen om de geldende emissienormen te halen. Maar Euro5 bleek ook een brug te ver voor de CB1100, waarmee in 2021 ook definitief het doek over de CB1100 viel. Honda zwaaide z’n retro-naked uit met louter cosmetische aanpassingen, zoals bronskleurige wielen, nieuwe carters en onderdelen in gepolijst aluminium. Dit alles in een bruin metallic of blauw metallic kleurtje. De Final Edition bleef wel enkel beschikbaar voor klanten inn Japan of Taiwan. De rest van de wereld kon de CB1100 enkel van ver uitwuiven…

1994 Suzuki GSX1100SR Katana Final Edition

In Japan houden ze graag vast aan hun iconen. Zo ook Suzuki met hun GSX1100S Katana. Deze door Duitser Hans Muth apart gestylede sportmotor verscheen voor het eerst op de motorbeurs van Keulen in 1980. Voor Japan werd een 750cc-versie gebouwd, maar onder druk van kopers werd ook daar de 1100 bij dealers gedropt. De Katana bleef uiteindelijk zo’n 13 jaar ongewijzigd in productie. Om in 1994 de ‘Finale Edition’ aan te kondigen. Suzuki wilde de Katana in stijl laten afzwaaien met een genummerde serie met hoogwaardiger afwerking, zwartgelakt motorblok, beter remmen en tubless banden om maar wat te noemen. Helaas zakte het vermogen van 111 naar 95 pk en zakte de opgegeven topsnelheid zelfs onder de 200 km/u, waardoor de Katana iets minder scherp hakte dan voorheen.

2016 Kawasaki W800 Final Edition

In 2016 zei Kawasaki de in 2011 geïntrioduceerde W800 vaarwel en bij uitbreiding de hele W-reeks die zo’n 50 jaar eerder werd gestart. De W800 kwam uiteraard voort uit de W650 die quasi instant een cultmotor werd in het retro-segment. De W800 Final Edition kreeg een aparte kleurstelling in Candy Brown met Candy Sunset Orange accenten en een apart Final edition logo. En zo hoort het ook want de W800 vergaarde een schare hard-core fans als ‘minder is meer- motor voor liefhebbers van retro, zonder de bijhorende nadelen van echte oldtimers.

2024 KTM 1290 Super Duke R Final Edition

Dit jaar nemen we dixit KTM dus ook afscheid van de 1290 Super Duke R. De ‘beast’ is niet meer nodig in de Oostenrijkse stal, nu de 1390 R er geboren is. Met een keizersnede wellicht. De Final Edition krijgt unieke details die ze bij KTM ‘subtiel’ noemen. Het TechPack vol electronica zit erop, evenals een Akrapovic slip-on demper en eenn Final Edition Oorkonde, kwestie van je geen spreekwoordelijk oor te laten aannaaien wellicht.

2011 MV Agusta F4 1078 RR 312 Edizione Finale

In 2011 bracht MV Agusta een behoorlijk aparte Edizione Finale uit, zoals ze dat ginds zo mooi plachten te zeggen. Daarbij haalden ze het kuipwerk van de originele F4 1000 uit 2004 vanonder het stof, inclusief de vier ronde uitlaatpijpjes. Het bruine zadel is de enige optische weggever waaraan je de Edizione Finale kan herkennen. Onder de kuip dropten ze daar in Varese wel het 190 pk sterke 1078cc blok van de RR 312. Waarbij 312 voor de topsnelheid in echte kilometers staat. Slechts dertig genummerde Edizione Finales werden geproduceerd en die gingen integraal naar Japan, waarbij de prijs in Europa zelf nooit is gecommuniceerd.