Piet Lievens is niet meer. Het ga je goed, Grondpadman.
Wat zeg je als er geen woorden zijn? Piet Lievens is niet meer. En dat maakt van zaterdag 28 september een gitzwarte dag.
Piet Lievens overleed ten gevolge van een val kort voor het einde van de vijfde etappe van de Project X wedstrijd in Namibië en Zuid-Afrika. Piet vormde er een team met Leon le Roux. De details van het ongeval zijn net zo uiteenlopend als onbelangrijk. Wat Grondpadman is niet meer. ‘Grondpad’ is Afrikaans voor een onverharde weg. En die onverharde wegen in Zuid-Afrika dat was waar Piet zijn hart aan verloor.
Onze paden kruisten al eerder, maar ik leerde Piet pas goed kennen toen hij in 2008 mij en een team van Belgen naar Zuid-Afrika loodste om deel te nemen aan de BMW GS-Challenge, de voorloper van wat later zou uitgroeien tot de GS Trophy. Piet verloor er niet alleen zijn hart aan de off-road paden, maar ook aan Annelise Stander. De twee werden niet lang na die zomer van 2008 onafscheidelijk.
Piet bewandelde, met Annelise steevast aan zijn zij, sindsdien vele wegen, zijn bedrijf Grondpadman was een referentie voor adventure rijders. Piet ademde adventure rijden, had noppen op zijn ziel, maar hij was vooral een man met een groot hart. Een durver. Iemand die dingen veranderde, Piet verwezenlijkte dingen waar de doorsnee mens niet eens aan dacht, laat staan ze om te zetten in daden.
Het is surreëel om over Piet te schrijven in de verleden tijd. Piet kende massa’s mensen en nog meer mensen kenden Piet. Hij liet niemand onberoerd, inspireerde velen en hij was één met Annelise. Het is nauwelijks te vatten hoe hard dit verlies bij haar aan moet komen. Stellen dat Piet Lievens overleed terwijl hij deed wat hem blij maakte, is praat voor de vaak. Piet was te jong. Hij mocht niet heengaan. En het is toch zo. Er zijn geen woorden voor.
