Reportage: WSBK-coureur voor 1 dag

BMW Motorrad heeft een zeer exclusief circuitevent georganiseerd waar wereldwijd slechts twintig rijders voor zijn uitgenodigd. Laat één van die uitnodigingen nu net op onze redactie geland zijn. Op het programma staan niet enkel de drie M-modellen, maar ook de Alpha Racing M 1000 RR in Superstock én Superbike-uitvoering, de World Endurance Superbike uit het FIM EWC kampioenschap en de enige echte superbike van het officiële BMW ROKiT fabrieksteam uitkomend in het WorldSBK. En toen brak een gevecht uit op de redactie…

Tekst: Ron Huijs

In het spoor van Toprak en MVDM

Na op zaterdag naar Italie te zijn gevlogen, vertrek ik zondagochtend in alle vroegte met het selecte gezelschap richting het Cremona circuit waar de Italiaanse ronde van het WorldSBK wordt gereden en waar we te gast zijn bij het ROKiT BMW team. Met een uitgebreide rondleiding door de pitbox en veel tekst en uitleg over de motoren, krijgen we de nodige toegangspasjes zodat we op de grid kunnen voor de start van de superpole race en zo bij Toprak Razgatlioglu en Michael van der Mark kunnen kijken. Na de specatulaires races volgt een meet & greet met het team, gevolgd door een presentatie van de motoren die morgen voor ons klaarstaan en dan is het terug richting hotel voor een grotendeels slapeloze nacht. Lichtjes nerveus om op deze motoren te mogen rijden, maar vooral gespannen omdat de weersvoorspellingen weinig goeds beloven. Elke dag is de kans op regen en onweer toegenomen, en omgekeerd evenredig mijn humeur gedaald. Als ik s’ochtends naar buiten kijk, is er wel wat bewolking, maar ook een zonnetje. Alles ligt voorlopig kurkdroog en de verwachting is regen na de middag.

Opwarmen op de M 1000 RR

Om 09u00 vertrek ik voor de eerste circuitsessie en dat doe ik meteen op de M 1000 RR die voor deze gelegenheid op Pirelli-slicks staat. In de derde ronde komt Toprak voorbij – die samen met van der Mark de hele dag met ons meerijden – en kletst met zijn linkerhand op zijn billen, als teken om hem te volgen. Hij rijdt twee rondjes voor me om de rijlijnen en instuurpunten duidelijk te maken, wat al snel aan een behoorlijk tempo gaat. Toprak heeft echter nog wat marge, want na die twee rondjes zwaait hij vrolijk en verdwijnt bloedsnel uit mijn beeld op dit relatief kleine circuit. De opwarmsessie zit erop. Nu kan het echte werk beginnen!

Rijden op Topraks échte WSBK-motor

Vier racemotoren staan klaar. Een speciale briefing over elk van de superbikes volgt, met welke knopjes wel in te duwen en vooral welke niet, het race schakelpatroon, gebruik van de duimrem,… De motor waar ik op mag starten, is Topraks nummer 1 WSBK-superbike. Verdorie, ik had gehoopt een beetje niveau omhoog te gaan door de Alpha Superstock als eerste te rijden, dan de Alpha Superbike, de EWC-machine en dan pas de WSBK-motor en dus nog wat extra baankennis te vergaren. In Topraks pitbox staat zijn team wat nerveus te kijken en ik krijg nog wat extra uitleg. Het wordt me uitvoerig duidelijk gemaakt dat buiten Toprak en vaste testrijder Markus Reiterberger nog niemand anders op deze 2025 WSBK Superbike heeft mogen rijden. Ze verzoeken me dan ook uitdrukkelijk om het rustig aan te doen. De BMW wordt tot leven gebracht, warmgedraaid en intussen sta ik te zweten met mijn helm op. Reiterberger gaat eerst de nieuwe slicks een rondje ‘inscrubben’ voor me en zodra hij de pitlane in komt, mag ik de motor van hem overnemen en eraan beginnen. Toprak komt me nog even een schouderklopje geven en roept: “You’re a lucky guy, enjoy! If you’re under 1.30 we will sign you immediately.”

Extreme motorrem

Wat als eerste opvalt, is de lage zitpositie die Toprak heeft. Je zit als het ware in de motor en de kniehoek is behoorlijk pittig. Met mijn 1m82 heb ik ongeveer dezelfde lengte, dus verder zit alles prima binnen handbereik. De lichte nervositeit ben ik op het einde van de pitstraat al kwijt. De eerste bochten voelt de motor als op rails. Hij stuurt ongelofelijk stabiel en heeft een zeer directe, maar goed doseerbare gasrespons. Dan volgt de eerste acceleratiezone, waarbij de viercilinder van onderuit soepel en zeer liniair oppakt. Schakelen naar derde en bijna tegen de begrenzer bij het 150m bord vol in de ankers en weer terug naar tweede; de vertraging is gigantisch. Niet enkel door de remmen, maar zeker ook door de motorrem. Ik heb nog nooit een machine gereden met zoveel motorrem.

Gooi het anker uit

In de 180 graden linkerbocht ligt mijn elleboog al tegen het asfalt. Dat gaat precies lekker! Onder hellingshoek ga ik al vroeg op het gas, en hoor en voel de tractiecontrole snel ingrijpen. Het team heeft die preventief behoorlijk opgeschroefd, maar dat maakt het rijden enkel nog makkelijker. In een volgende bocht kies ik hetzelfde instuurpunt als eerder met de M 1000 RR, maar stuur daarmee duidelijk te krap in. Deze superbike stuurt zoveel direkter, korter en met meer gevoel. Dan kan voor het eerst het gas echt open en knal ik het rechte stuk op. Bij een goede 200m voor de bocht ga ik vol in de rem. Alsof je een anker uitgooit, waarbij de voorkant amper lijkt te duiken of in te veren.

Onverwacht makkelijk te rijden

Dit is veruit de beste motorfiets die ik ooit heb gereden. Niet enkel het vermogen – strikt geheim, maar vermoedelijk +250 pk – is indrukwekkend, maar vooral de souplesse van het middengebied. Dat in combinatie met het formidabele rijwielgedeelte maakt deze motor zo makkelijk en superstrak te rijden, wat ik allerminst verwacht had. Schakelen met de quickshifter verloopt supersnel en strak, en enkel tegen een muur rijden zorgt voor een snellere en abruptere vertraging dan de remmen op deze BMW. Om nog maar te zwijgen van het geluid. Fenomenaal luid en rauw, ploffen en knallen, je zou er bijna bang van worden. Drie rondjes lang voel ik me de Toprak van de Lage Landen. Ik stuur de pitlane in en overhandig de motor tot zichtbare opluchting weer aan de crew. Er is geen tijd voor een snelle debriefing, want een pitbox verder staat de EWC-motor al voor me klaar.

Meer hardcore op de EWC

De zitpositie op de EWC-machine is een stuk hoger en de motor voelt veel meer hardcore aan dan de WSBK-BMW. Ook hier pakt het blok fantastisch en mooi lineair op, waarbij ik geen merkbaar verschil met de M 1000 RR van deze ochtend voel. Superstrak sturen, kneiterhard remmen, een heerlijke sound en tegen mijn verwachting in een makkelijk te rijden motor die duidelijk stijver en stugger is dan de WSBK-motor. De rondjes vliegen bijna letterlijk snel voorbij en eenmaal terug in de pitlane kan ik meteen vertrekken met de Alpha Racing Superbike. Alpha Racing is gespecialiseerd in het bouwen van BMW-racemotoren en ze hebben speciaal voor dit event deze superbike gebouwd, met een prijskaartje van maar liefst 149.000 euro. Hij wordt gebruikt in diverse nationale kampioenschappen, Moto America, BSB, Isle of Man, Macau GP,… Het is de bruutste en luidste motor van het gezelschap en dé verrassing van vandaag.

MotoGP-niveau

Onverwacht is het de sterkst aanvoelende superbike. Zelfs krachtiger dan Topraks BMW, die ze wellicht uit voorzorg wat hebben geknepen. De Alpha Racing loopt zo hard en stuurt zo direkt en met zoveel gevoel, dat dit eigenlijk is wat ik van de WSBK-motor had verwacht. De luide klappen en ploffen uit de uitlaat zijn van MotoGP-niveau. Het is zeker geen motor om een trackday mee te doen, want je wordt de paddock al uitgezwierd als je nog maar staat warm te draaien. De beste componenten zitten op deze superbike, zoals een met de hand gemaakte en ongelakte aluminium tank – want lak is extra gewicht –, vol carbon kuipwerk, een eigen subrame en handgemaakte achterbrug zoals ook op Topraks BMW,…

Lullig fietsje

Ook nu zijn drie rondjes voorbij voordat ik het goed en wel besef, en rest me enkel nog de Alpha Racing Superstock-motor. Met een prijskaartje van 45.900 euro enigszins beter bereikbaar en allesbehalve een lullig fietsje, want deze superstock wordt frequent in het Italiaanse, Spaanse en Duitse IDM-kampioenschap gebruikt. De motor vraagt wat meer overtuiging qua sturen en voelt nerveuzer. Hij reageert ook direkter op een verandering van je lichaamspositie, wat met afstelling van het rijwielgedeelte kan worden verbeterd.

Alles uit de kast

Na twaalf rondjes op vier verschillende superbikes te mogen rijden, blijkt tot mijn verrassing dat de WSBK-motor het makkelijkst te rijden is, gevolgd door de Alpha Racing Superbike, de EWC Superbike en dan de Alpha Racing Superstock. Het spreekt voor zich dat enkel coureurs van het kaliber Toprak en Michael in staat zijn om het uiterste uit deze motoren te halen. BMW heeft op haar beurt alles uit de kast gehaald om ons WSBK-coureur voor één dag te laten voelen. De brede lach zal nog wel een tijdje blijven, en dat was BMW’s enige doel van vandaag.

Foto’s: BMW Motorrad