Vier minuten vragenvuur na de test van de Kawasaki Versys 1100 SE
De grootste der Versysen (Versi?) is vernieuwd. Zo op het eerste zicht valt dat niet meteen op, maar motorisch is er danig wat veranderd aan de Versys 1100, zoals die vanaf heden zal gaan heten. Wij vroegen onze man naar z’n eerste bevindingen…
En? Vertel eens wat over de nieuwe Versys 1100?
Pieter Ryckaert: Wel, ik ben nog een beetje duizelig. Ik heb net de meest bochtige presentatie uit m’n bestaan achter de rug en ik snap waarom we vooraf van Kawasaki een kompas cadeau hebben gekregen. Ik ben letterlijk het noorden kwijt. Gelukkig hield de Versys 1100 het hoofd koel, al dan niet wegens de oliekoeler die er sinds dit jaar extra op zit.
Motornieuws: Goed, maar die oliekoeler is niet de belangrijkste vernieuwing, toch?
Ryckaert: Neen, uiteraard niet. Het blok heeft een meer dan grondige update gekregen. Ten eerste werd de slag met 3 mm vergroot waardoor de cilinderinhoud van 1.043 naar 1.099 steeg. De stijging van het vermogen van 120 naar 135 pk zegt misschien meer, maar valt in wezen te negeren. Door een langer inlaattraject, meer vliegwielmassa, hoger compressie en noem maar op is vooral het koppel in het hoge middengebied een stuk bruikbaarder geworden. Temeer ook de overbrenging daarop is afgesteld met andere verhoudingen in de versnellingsbak én eindoverbrenging. Het maakt dat de Kawasaki Versys 1100 nu in de zone waar je als normaal mens het meest vertoefd meer schop onder de kont heeft gekregen. Om een voorbeeld te geven: de laatste 150 kilometer was dus een aaneenschakeling van elke bocht die je maar kan bedenken en ik had die integraal in derde versnelling kunnen afleggen. Dat ware wel zonde geweest van de niet uitmuntende, doch goeie quickshifter, vandaar dat ik ook de tweede en vierde versnelling erbij heb gehaald.
Motornieuws: Het rijwielgedeelte is niet veranderd, dan?
Ryckaert: Neen. Wij reden trouwens de standaard van koffers voorziene SE-versie met de elektronisch instelbare Showa veren. En die hebben behoorlijk stevig aan de bak gemogen. Maar ze zorgen voor een erg goede mix van comfort, vlot stuurgedrag en vooral gepast reageren wanneer een monumentale hobbel je pad kruist. Je voelt de veren onder je dan echt gepast reageren om het rijwielgedeelte strak in de hand te houden. Dat biedt tonnen vertrouwen. Gecombineerd met het extra koppel waardoor het blok vlotter oppakt is de Versys er echt wel een stuk leuker op geworden. En laten we zeggen dat het tempo soms soms niks meer met toeren te maken had… En door de uitstekende windbescherming en zithouding hielden we dat tempo moeiteloos aan tot m’n hoofd wat ging tollen dus.
Motornieuws: Dat is allemaal positief. Zijn er ook zaken die beter kunnen?
Ryckaert: Uiteraard, je kent me he… Ik vind de bediening van de instellingen niet intuïtief – naar mijn aanvoelen – en je kan niet van rij-modi wisselen tijdens het rijden. Op de snelweg, met de cruise controle ingeschakeld, kon ik ook de kuipruit 40mm hoger zetten, daarvoor moet je wel twee bouten losdraaien en weer vastdraaien, wat niet handig is. En de USB-C poort die ze op het stuur hebben gemonteerd is niet mooi, maar dat gaven ze bij Kawasaki schielijk toe.
Motornieuws: Goed. Ga nu maar even liggen of zo.
Ryckaert: Eerst even aansterken met een bie… colaatje.