1.000 km rijden op binnendoorwegen in minder dan 24 uur, is dat goed doenbaar? We mochten het zelf ondervinden tijdens de jaarlijkse Dutch 1000. Een evenement dat georganiseerd wordt door een enthousiast team van mensen die mooie wegen weten te vinden waar je ze nooit verwacht. Een 1.000 km-strijd met je motor, lichaam, achterwerk, voeten, handen en vooral je mentaliteit.

Voorbereidingen

We worden om 06u00 ‘s ochtends verwacht aan de start van The Dutch 1000 op camping De Meidoorn in Stroe (NL). Een vroege start betekent hopelijk geen ganse nacht rijden. Toch gokken we op 22 uur reistijd, dus inclusief stops en pauzemomenten. De Triumph Tiger 1200 GT Pro, die ons ideaal lijkt om aan dit soort fratsen mee te doen, is volgetankt, gecontroleerd en de TomTom-gps is correct ingesteld. We nemen geen rugzak mee met te veel ballast, maar proberen onze diepe zakken zoveel mogelijk te vullen met water en wat koekjes. En een batterijpack om onze smartphone op te laden. Een helder vizier hebben we ook op onze helm gezet. Kwestie van goed voorbereid te zijn. Op een regenpak na. We gokken dat er geen druppels zullen vallen vandaag.

Hoe gekker, hoe liever

De vroege vertrekkers worden langzaam wakker in hun tent. Een stevig ontbijt, motorkleren aan en aftellen maar. Hoewel wij voor de volle 1.000 km gaan, is er ook de mogelijkheid om 300, 500 of 700 km te rijden. Toch kiezen de meeste deelnemers voor de grote vis. Ondertussen lopen we even rond op de camping om te kijken met wat voor motoren er wordt meegereden. Je verwacht een tienvoud aan BMW GS’en, maar de mix is helemaal anders: van Harley-Davidson Touring-modellen tot een Honda CRF300 Rally, een Kawasaki ZX-9R tot een Husqvarna Nuda met extra verlichting. Of wat dacht je van een Vespa, elektrische motoren en zelfs een trike? Je kunt het zo gek niet bedenken, of mensen rijden er The Dutch mee.

Stevig tempo aanhouden

De sfeer bij de start is rustig. Geen zichtbaar zenuwachtige mensen, geen gedrom van motoren, of getoeter. Om de minuut mag de volgende vertrekken. Onze tactiek voor deze eerste keer dat we meedoen – dus we hebben geen idee of die goed is – is om zo weinig mogelijk te stoppen en zo vlot mogelijk te rijden. We gaan er geen race van maken, want dat hou je fysiek toch niet vol, maar wel een stevig tempo zo lang mogelijk proberen aan te houden. Dus niet stoppen bij ieder mooi rustplaatsje of iedere koffiebar.
Het is aan ons en we leggen er meteen goed de pees op. Omdat we zo vroeg mogen vertrekken, zijn er maar een twintigtal rijders voor ons. Niet dat het de bedoeling is om ze allemaal in te halen, maar de eerste twee hebben we al in de eerste straat. Hun gps stond blijkbaar nog niet geactiveerd…

Ongeluk na een kwartier

De eerste kilometers zoeken we naar een aangenaam tempo dat we de hele dag vol kunnen houden. We kijken hoe de andere motards rijden en pikken aan bij een Yamaha Tracer 9 die aan ons tempo bolt. Na een kwartiertje rijden, komen we bij een groepje van drie dat een andere groep in wilt halen. De eerste twee gaan er vlot voorbij, maar de derde miskijkt zich op een bocht, knalt het gras in, gaat overkop en mag de rit op zijn buik schrijven. De beste man verschrikt zich hard, maar heeft gelukkig geen ernstig letsel aan de val overgehouden. Zijn motor daarentegen… En we zijn nog maar een kwartiertje aan het rijden. Dat belooft voor de rest van de rit.

5 uur regenrijden

De route trekt van Apeldoorn, naar Arnhem en Nijmegen, door richting Roermond en Maastricht, om dan de grens over te steken naar de Belgische Ardennen. Het is de eerste keer dat The Dutch 1000 ook in het buitenland loopt, en daar zijn we alleen maar blij om. Alhoewel, want van het moment dat we de Belgische grens passeren, begint het te regenen. Voor die keer dat we eens geen regenpak bij hebben! Gelukkig hebben we nog een waterdichte laag onder onze motorkledij aan en hopen we toch een beetje droog te blijven. Helaas, pindakaas. Valse hoop, want na 5 uur regenrijden zijn we nat tot op onze onderbroek en sokken. Dat worden nog 700 gezellige kilometers. Bijzonder jammer, want het mooiste deel van de route door Luxemburg rijden we in zware regenval. Gelukkig ligt het eerste checkpoint in Durbuy en kunnen we er even schuilen.

Verse pizza… uit een automaat

Hoewel het al lunchtijd is, wachten we daar nog even mee. Maar goed ook, want een uurtje later passeren we een pizza-automaat. Nu horen we je denken dat dat nooit een goed idee is. Toch is het tegendeel waar, want op het moment dat wij er waren, was de pizzamevrouw net verse pizza’s in de automaat aan het steken. En lekker dat die pizza was! En gesmaakt dat het had! Nooit gedacht dat er zo’n lekkere pizza’s uit een muur konden komen. Bovendien altijd beter dan kroket uit een muur…

Na regen komt…

Na onze niet bepaald ideale maaltijd voor dit soort evenement, trekken we vol zin door naar het tweede checkpunt van de rit, dat zich in Zeeland bevindt. De route ernaartoe begint goed, want we zitten nog steeds in de Ardennen, maar wordt dan een heel stuk saaier richting het Antwerpse. Lange, eindeloze wegen vol trajectcontroles en eekhoorns die zomaar zonder kijken de weg oversteken, verpesten de sfeer. Gelukkig kunnen we gebruikmaken van de cruisecontrol op de Tiger 1200 om dat eerste euvel al te verhelpen, en zorgt die eekhoorn ervoor dat we weer bij de les zijn na een bijna-indommelmoment. Eenmaal de Nederlandse grens over bij Zeeland bloeien niet alleen de wegen open, maar ook het wolkendek. De avond wordt ingezet onder een stralende hemel en plots lijkt alles weer vanzelf te gaan. Het tempo gaat de hoogte in op de bijna verlaten wegen. Een paradijs om hier te rijden, ondanks het gebrek aan bochten.

Chillen in Zeeland

Aangekomen bij de tweede en laatste tussenstop (JK Motor Care, Zonnemaire) horen we dat we de eersten zijn van de 1.000 km. Niet dat het belangrijk is, maar ergens toch ook fijn om te horen. Er wordt namelijk geen klassement opgemaakt van wie het eerst of laatst is. De bedoeling van The Dutch 1000 is gewoon om uit te rijden. We mogen echter niet vóór 23u00 aankomen op het startpunt, en zoals het er nu naar uitziet, zouden we er al om 22u00 kunnen zijn. Even een langere pauze inlassen dan maar. De vrijwilligers verwennen ons met heerlijke hotdogs en een leuk ingerichte chillruimte waar we even kunnen opladen. De Triumph kan ook even rusten, want hij krijgt er serieus van langs op dit parcours. Doordat er enkel over (kleine) binnenwegen gereden wordt, is het continu accelereren, afremmen en massaal veel schakelen. Gelukkig beschikt de Tiger 1200 GT Pro over een briljant werkende quickshifter en moet mijn linkerhand dus alleen maar sturen. Om nog maar te zwijgen over de elektronische vering die vooral op de vele verkeersdrempels een zegen is, en de Brembo-remmen die makkelijk met één vinger kunnen bediend worden.

Genieten van de laatste kilometers

Maar we zijn er nog niet! Nog dik 200 km tot het eindpunt. Dat is nog een vijfde van de hele rit. En het begint avond te worden. Geen concentratie verliezen nu. Gewoon doorkarren en blijven gaan. We rijden van Zeeland naar Breda, verder naar ’s Hertogenbosch en zo weer noordelijk richting de finish tussen Amersfoort en Apeldoorn. Doordat er nu geen ‘druk’ meer is en we het rustig aan moeten doen om niet te vroeg binnen te rijden, genieten we nog wat meer van deze prachtige rit. We zijn niet moe, uitgehongerd of uitgedroogd. Nee, we rijden nog steeds heel blij iedere kilometer tegemoet. De zon schijnt, er is weinig verkeer en we stoppen al eens wat meer om een leuke foto te maken. Van andere rijders is geen spoor te bekennen, dus het lijkt alsof we wel vlotjes door de 1.000 km gestreden hebben.

Finish in zicht

Om 23u00 stipt rijden we over de finish. Nog steeds niet moe of klaar met dat motorrijden. Integendeel, we kunnen er nog wel wat kilometers bij nemen. Dat is niet alleen de verdienste van de fantastische Triumph Tiger 1200 GT Pro, maar ook van de uitdagende route die je altijd geconcentreerd bezighoudt. Een dikke pluim aan de organisatoren. Van de 349 geregistreerde rijders vertrokken er uiteindelijk 306, waarvan er 269 (88%) de finish haalden. De rest sneuvelde op het slagveld. Grapje. De laatste deelnemer kwam om 06u30 ‘s ochtends over de finish. Ocharme? Nee hoor. Met een brede lach op zijn gezicht.

Foto’s: Gijs Gilis, The Dutch 1000

Zelf meerijden? Schrijf je in voor volgend jaar

The Dutch 1000 is de langste en grootste motortoertocht van Nederland. Je kunt kiezen uit vier verschillende afstanden (1.000, 700, 500 of 300 km) over uitsluitend binnenwegen. In 2024 vind de 6e editie van The Dutch 1000 weer plaats bij camping De Meidoorn (Stroe), in het laatste weekend van juni (vrijdag 28-06-2024 t.e.m. zondag 30-06-2024).

Alle info op thedutch1000.nl