Ik had het nooit gedacht te doen. Heb het me altijd voorgenomen om de verleiding te weerstaan. Schenk er geen aandacht aan, dan maak je het jezelf niet zo moeilijk. Negeer het. Zoek naar andere dingen om je op te focussen. Maar de verleiding was te groot. Na jaren van onbetwiste trouw is het dan toch gebeurd. De setting, de situatie, de aantrekkingskracht,… het werd me allemaal te veel. Ik ben door de mand gevallen. Ik ben… vreemdgegaan.
Vreemdgaan is niet iets waar je fier op kunt zijn. Het is een moment van zwakte waar je later meestal veel spijt van hebt. Meestal. Want deze keer was het heerlijk om eens vreemd te gaan. Het nieuwe, het nieuwsgierige, het anders dan normale, het avontuurlijke. Alles klopte aan die ene dag. Omdat ik emoties niet graag opkrop, wil ik dit van me afschrijven. Misschien dat het daarna beter gaat en ik van dat zware ei verlost ben.
Het begon allemaal op een koude herfstavond. Ik moest voor een afspraak in een garage zijn voor onderhoud van mijn motor, mijn trouwe tweewieler die me nog nooit in de steek gelaten heeft. Ook niet na een half jaar stilstaan of wanneer de rijomstandigheden apocalyptisch waren. Altijd een lach op mijn gezicht toverend, al brullend van plezier. Zo’n machine waar je ook niet kwaad op kunt zijn als ze dan toch eens iets mis doet. Ze bedoelt het immers allemaal goed. Maar van het moment dat ik de garage binnenstapte, zag ik ze daar in de hoek staan. Volledig in het zwart gekleed en verzorgd van top tot teen.
Met een uitnodigende, ietwat stoute blik keek ze me aan. “Wil je er eens op rijden?” vroeg de garagist me. “Ik? Nee nee, dat kan ik niet maken”, stamelde ik verlegen. “Jawel, moet je eens proberen. Het is een heel andere ervaring, maar het is wel leuk”, ging hij verder. “Nou, oké dan. Want inderdaad, wat kan er gebeuren?” bevestigde ik zonder kwade bedoelingen. En tien minuten later zat ik op haar, klaar om het avontuur tegemoet te rijden. Met veel enthousiasme begon ik eraan. Zoveel zelfs dat ik nog niet eens meer had omgekeken naar mijn motor. De Changjiang Dyansty-zijspan had me al helemaal in haar wereld opgenomen.
Een zijspan dus. Drie wielen in plaats van twee. Motorrijden zonder het leunen in bochten. Dat gaat in het begin heel vreemd. En de hele avond verloopt al zo ongewoon. Beginnen bij het begin, want wat is dat merk Changjiang eigenlijk? Je gokt op Chinees? Dat klopt al. Je gokt op een nieuw merk? Nee, mis. Changjiang bouwt al zijspannen sinds 1938 en is vooral in China gekend. Hier bij ons wordt het merk sinds kort ingevoerd door BW Import, waardoor je dus niet meer vreemd moet opkijken als je een zijspan tegenkomt dat geen Ural is. Naast het door ons geteste Dynasty-wegmodel is er ook nog een gelijkaardige Pekin Express, die eerder voor de onverharde paden gemaakt is.
De Dynasty is verkrijgbaar in twee kleuren – grijs of zwart – en is naar zijspanbegrippen zeer modern uitgerust. Zo beschikt hij over ledverlichting, handvatverwarming, instelbare Kayaba-vering en Bosch elektronische injectie. Handigheden zoals een achteruitversnelling, een reservewiel op het kofferdeksel en geveerde zadels maken het leven nog wat aangenamer. De aandrijving van de Dynasty komt van een 650cc CFMoto-paralleltweecilinder, en levert een voorzichtige 56 pk en 62 Nm. Daarvoor moet je wel respectievelijk tot 8.000 en 7.000 tpm doortrekken, wat niet gebruikelijk is op een zijspan. Rustig rijden, laag in toeren, is eerder de bedoeling.
Door de onevenwichtige configuratie van twee wielen aan de linkerkant en één aan de rechterkant voel je het geheel continu werken en tegenwerken. Bij accelereren, bij afremmen, bij een bocht naar links, bij een bocht naar rechts. Altijd wringt het schoentje. Dat is bij aanvang wennen, maar na een tijd begin je wel door te krijgen welke krachten er allemaal spelen, en dan begin je er zelf mee te spelen. Het tegensturen bij acceleratie of afremmen heb je al snel onder de knie. Het begint pas echt leuk te worden bij het nemen van bochten.
Er zijn twee mogelijkheden; of je onderstuurt als een malle bij het naar links draaien, of je lift (on)gewild het wiel van je zijspan op terwijl je naar rechts draait en op dat moment dus op twee wielen rijdt. Vooral dat laatste is een leuke uitdaging om goed te kunnen, terwijl onderstuur op bijvoorbeeld een natte rotonde heel snel kan overschakelen naar overstuur en dus een (gecontroleerde) drift. Zoals je hoort, van dat rustig rijden is nog niet veel in huis gekomen. En dat heeft een goede reden, want tot en met hier reed ik nog alleen met de Changjiang. Het is pas daarna dat het vreemdgaan een dubbele wending kreeg…
De dame die je ziet op de foto’s? Dat is niet mijn vriendin. Maar als een knappe dame via je sociale media ziet dat je met een zijspan rijdt en heel graag eens een ritje mee wil maken, dan wordt het moeilijk om daar nee op te zeggen. En zo geschiedde dat van het een het ander kwam, en ik dus twee keer ben vreemdgegaan. Maar het voelde zo goed op dat moment, zo complementair. Want van alleen met die zijspan rond te rijden, daar werd ik ook niet vrolijk van. Op deze manier, met dus een gevulde zijspan, klopt het plaatje veel beter. Kan ik er iets aan doen dat het op iets romantisch zou uitdraaien…
Het is pas als je met twee personen op de Dynasty zit, dat het geheel goed werkt. En hoe zwaarder de persoon in de span, hoe sneller je door de bocht kunt. Iets met fysicawetten… In die zijspan is het trouwens best comfortabel vertoeven. De zitting is zacht en je hebt een dikke en brede ruggensteun. Je benen kunnen diep weggestoken worden, volledig uit de wind. Een dekentje is wel aangeraden, want de koude nestelt zich rechtstreeks op je schoot. Of een verwarmingselement dat op 12V kan draaien, is ook een optie. In de zijspan is er namelijk een 12V-stopcontact en twee usb-aansluitingen. Je moet trouwens niet te verlegen zijn met spullen die mee moeten, want de kofferruimte onder het reservewiel is gigantisch. Een uitgebreide luxepicknick meenemen? Doe maar hoor. Past prima.
Bij avondritten in het donker krijgt de passagier nog een extra opdracht mee, naast het passief in evenwicht houden van de machine. De knop voor de twee grootlichten is namelijk op het ‘dashboard’ van de span geplaatst. Als rijder is het onhandig om die knop met je rechterhand te bedienen, want dan moet je van het gas, maar de passagier kan die taak perfect vervullen. De lichtopbrengst van het dubbele led-grootlicht is werkelijk verbluffend. Alles op je pad wordt verblind. Zet dan ook nog het grootlicht aan van je normale koplamp en het lijkt wel alsof je bij daglicht aan het rijden bent.
Andere leuke feutures van de Changjiang Dynasty zijn het eerder vermelde geveerde rijders- en passagierszadel. Dat is en ziet er ook behoorlijk ouderwets uit, maar het werkt goed waardoor je steeds vrolijk aan het hobbelen bent als het wegoppervlak slecht is. Of het atypische motorblok, wat de Changjiang een apart karakter geeft. Andere zijspanbouwers zoals Ural en Mash gebruiken respectievelijk een boxer-tweecilinder en een ééncilinder voor hun machines. Dat zijn motoren die het gewend zijn om laag in toeren veel koppel te hebben en die dus in theorie beter geschikt zijn voor een zijspan. In het geval van onze Chinese vriend, werd er dus gekozen voor een hoogtoerige tweecilinder-in-lijn. Dat klinkt op papier misschien gek, maar werkt in de praktijk heel goed.
Zo draait de twin heel zacht en trillingsvrij, terwijl hij zeker niet begint te sputteren bij lage toeren. Wil je wat meer actie, dan staat hij te springen om hoger in toeren gedraaid te worden. Niet zenuwachtig, maar wel gestaag, met een consequente, best langzame loop naar de hogere toerenregionen. Hij moet natuurlijk een gewicht van 365 kg plus opzittenden naar voren stuwen. Rond de 10.000 tpm is de meeste kracht eruit en heb je ook wel echt de nood om op te schakelen. Ook dat verloopt prima, met een fijne en licht schakelende vierbak.
Inderdaad, de Dynasty heeft slechts vier versnellingen. Dat is, komende van een normale motorfiets, vreemd in het begin, maar houdt steek omdat je aan een compleet ander tempo rondtuft. Doordat de tweecilinder zoveel toeren kan maken, mis je ook geen vijfde of zesde versnelling omdat de topsnelheid ver boven de 100 km/u ligt. Maar één versnelling extra was toch welkom geweest voor die 90 km/u- en autosnelwegen. Daarop maak je gewoon te veel toeren om het aangenaam te houden voor jezelf en je passagier(s).
Naadloos gaan we over van de leukere eigenschappen naar de kwaaltjes. Letterlijk naadloos, want hoewel onze Dynasty nog bijna gloednieuw was, kwam de nepleren bekleding in de span al los. Je merkt ook dat het materiaalgebruik en de afwerking niet van topkwaliteit is. Zo zorgt de handremhendel voor een inkeping in het stuur omdat die altijd losschiet als je wil vertrekken. Een eenvoudig rubbertje op die plaats waar dat hendel het stuur raakt, zou al een goedkope oplossing kunnen zijn.
Over hendels gesproken; heb je al eens gekeken waar de achterpassagier zich aan moet vasthouden? Niet meteen de veiligste oplossing, hoewel we er ook moeten bij zeggen dat je op een zijspan zelden of nooit agressief zal rijden. Verder was ook ons spatbord vooraan losgetrild door een moer die steeds los kwam. Tot slot een opvallend iets dat we al op meerdere Chinese motoren hebben gemerkt; er is een knop om van rijmodus te veranderen, maar er gebeurt werkelijk helemaal niets. Zowel in Sport als Eco is de gasreactie en sturing van de motor exact hetzelfde. Niet dat we een extra rijmodus op de Changjiang missen, trouwens…
En zo komt er een eind aan het avontuur(tje). Mijn stiekeme date moet naar huis, de Changjiang naar de dealer en ik weer op mijn geliefde tweewieler. Alsof er nooit iets gebeurd is. Ik neem met pijn in het hart afscheid van de Changjiang Dynasty. Het was echt leuk! Maar mooie liedjes duren niet lang, dus hop naar huis, recht op mijn echte vriendin afstappen en het er allemaal uitspuwen: “Schat, ik ben vreemdgegaan. Tot twee keer toe. Met de eerste keer ga je lachen, met de tweede keer minder”, begin ik vol goede moed. “Heb je weer gedronken?”, vroeg ze zonder aarzelen. De rest van dat gesprek hou ik liever privé, maar vreemdgaan met een zijspan was een ervaring die ik iedereen wil aanraden. Misschien is het je ding, misschien ook niet, maar dat ik er dolle pret mee gehad heb, mag duidelijk zijn. Het knusse langs elkaar zitten, het relaxte rijden, het aandachtige besturen met die span naast je, het spelen met evenwicht,… Maar toch blij dat ik weer op mijn trouwe motorfiets kan stappen. Sorry schat, ik ben stom geweest. Ik zal het nooit meer doen. Maal twee.
Foto’s: Bert Claes
MOTOR
Type: vloeistofgekoelde twee-in-lijn, DOHC
Cilinderinhoud: 649cc
Boring x slag: 83 x 60 mm
Kleppen/cilinder: 4
Carburatie: elektronische injectie
Koppeling: natte multiplaat
Transmissie: vierbak + achteruit
Eindoverbrenging: ketting
PRESTATIES
Maximaal vermogen: 41 kW (56 pk) @ 8.000 tpm
Maximaal koppel: 62 Nm @ 7.000 tpm
ELEKTRONICA
Motor: rijmodi
Rijwielgedeelte: /
RIJWIELGEDEELTE
Frame: stalen buizenframe
Vering voor: 41mm KYB-vork
Stelmogelijkheden: niet instelbaar
Vering achter: twee hydraulische KYB-dempers met vering + KYB-demper op side
Stelmogelijkheden: veervoorspanning
Rem voor: 320mm-schijf met driezuigerklauw
Rem achter: 256mm-schijf met eenzuigerklauw + idem op side
Banden v/a: 4.10-R18
MATEN & GEWICHTEN
Wielbasis: 1.475 mm
Zithoogte: 780 mm
Rijklaargewicht: 365 kg
Tankinhoud: 20 liter
PRIJS & INFO
Prijs: € 16.999
Importeur: BW Import
Internet: www.bwimport.be