Ducati presenteert nieuwe V2... en wij waren erbij!
Als Ducati nieuws aan te kondigen heeft, gaat dat doorgaans gepaard met de nodige bombarie. De zowel visueel als qua spanningsboog indrukwekkende World Premières in aanloop naar de EICMA zijn intussen al enkele jaren ingeburgerd. Maar zo heel nu en dan mag het voor de Italianen nog net een tikkeltje méér zijn. Zo waren wij in het epicentrum aanwezig, toen het doek van het gloednieuwe de gloednieuwe V2 werd gelift, als een van de zeven (!) journalisten, wereldwijd. Over een once-in-a-lifetime gesproken…
Speciale bühne
Voor deze gelegenheid zijn we immers uitgenodigd naar Bologna, waar de wijk Borgo Panigale sinds het jaar pruim bekend staat als het hoofdkwartier van Ducati. Het bedrijventerrein meet enkele vierkante kilometer, en ademt motoren uit elke porie van het asfalt, elk rioolputje en elk ventilatiegat in de enorme bunker. Maar bij een heel speciale presentatie hoort eigenlijk een nog specialere bühne. In het zog van niemand minder dan CEO Claudio Domenicali banen we ons een weg door de kantoorunits, langs de productielijnen, tot een uit huizenhoge stalen platen opgetrokken bastion diep in het hart van de fabriek.
Top secret
Geen raampjes, geen klink aan de deur. Wel allerlei waarschuwingsbordjes waar niks anders op kan staan dan “levensgevaar”, “opgelet, gevaarlijke hond” of “landmijnen” – mijn Italiaans is niet al te best. Maar de serieuze blik op Domenicali’s gezicht als hij ons aanmeldt, elke camera op onze telefoons laat afplakken en vervolgens middels z’n badge binnenseint – waarvan we gokken dat ’t over de hoogste graad van ‘clearance’ beschikt in een straal van vijf kilometer – doet ons toch enigszins ineenkrimpen. ‘Wie een toch een foto maakt, schiet ik hoogstpersoonlijk af’, geeft hij nog even mee. In het Engels, dus boodschap begrepen. Even geen spielerei, hier. Dit is ‘top secret’.
“Speciallekes”
Het hoge James Bond-gehalte van onze aankomst heeft zo z’n redenen. Achter de poorten ligt immers de cardiologie verscholen, het Ducati Engine Department, waar elk Ducati-hart van designbrief tot productieblok rijpt. Nog voor de nieuwsgierige werknemers van de fabriek ook maar een blik binnen kunnen werpen, worden we met z’n zevenen door een openstaande kier geduwd. Het lang uitgesponnen voorspel ontgoochelt alvast niet: in de ziekenhuisgangen achter het staal staat een ongelofelijke reeks motorblokken opgebokt op metalen standaarden van ruwweg een meter hoog. Van het allereerste Ducati-blok, over ‘speciallekes’ van het kaliber ‘350 desmo met dubbele Bing-carburator en supercharger’ en een heuse driecilinder die prematuur werd geslacht in 1980, tot de V4 van de huidige generatie volbloedracers. Waanzin.
Virtuele testrondjes
Op de achtergrond krijst een 2025 Panigale V4 de longen uit z’n lijf vanachter glas, waar hij eindeloze – maar virtuele (testbank)rondjes – knalt over Misano. Optrekken, schakelen, hoog in de toeren en dan weer even uitbollen. De labojassen aan de andere kant van het glas knikken goedkeurend. Enkele meters verderop houdt de Ducati Corse-afdeling zich onledig met het afstellen van een nieuwe uitlaatlijn – ik gok dat productiemotoren en raszuivere racekogels zelden beter in elkaar overvloeien dan hier, in Borgo Panigale. Ronduit indrukwekkend, is het. Een audiovisuele, maar evenzeer olfactorische sensatie – met dank aan de opgepookte blokken op racebrandstof.
Rode hoes
Goed, de eerste indruk hebben de Italianen alvast met verve gemaakt. Maar tot op dit punt weten we niet waarvoor we exact naar dit epicentrum zijn afgezakt. Een ‘Tech Talk’, ja, maar meer is ons niet meegedeeld. Al sterkt de rode hoes over de laatste ‘bok’ in de rij – en de ruimte op zich – ons vermoeden dat hier wel eens een nieuwe krachtbron gepresenteerd zou kunnen worden. Na de Desmodue (1971), Desmoquattro (1987), Testastretta (2001), Desmotre (2004), Testastretta Evoluzione (2007), Superquadro & Testastretta 11° (2011) en Testastretta DVT (2015) mag projectleider Gianluca Zattonni het doek van de nieuwe motor halen.
V2
Die luistert naar de even summiere als ladingdekkende naam ‘V2’. De nieuwe, vloeistofgekoelde 890cc 90° V2 is een opvallend overvierkant gedimensioneerde bom (96 x 61,5 mm) met een toerenhongerige korte slag, een hoge compressieverhouding van 13,5:1 en (inlaat)variabele kleptiming (IVT) aan boord, die als dragend onderdeel van het frame zal functioneren. Uit z’n compacte lijf weet de nieuwkomer 120 pk en 93,3 Nm te persen bij respectievelijk 10.750 en 8.250 tpm (126 pk en 98 Nm met Termignoni-raceuitlaat), terwijl de begrenzer pas bij 11.350 tpm tussenbeide komt. Aan de zesbak is Ducati’s Quick Shift 2.0 gekoppeld. Het resultaat is het lichtste Ducati-blok (54,4 kg!) dat ooit in Borgo Panigale van de band rolde. Het is liefst 9 kg lichter dan de Superquadro, en weegt 5,8 kg minder dan de Testastretta Evoluzione.
Vleugje Da Vinci
Domenicali sleurt er maar wat graag landgenoot Leonardo Da Vinci bij om de vernuftige combinatie tussen kunst en technologie te kaderen die bij de V2 kwam kijken. Van de ‘Wet Cylinder Liners’ – de ‘koelingsjas’ die rond de cilindervoeringen is voorzien en waardoor Ducati de cilinderkop direct op de crankcase kan schroeven (voor extra stijfheid), over de koelingskanalen die dwars door de zuigerstangen lopen (zuivere MotoGP-technologie!), DLC-coatings en het racesmeersysteem (met terugvoerpomp), tot de bypass voor wervelende inlaatlucht net boven de kleppen. Neen, een desmo is de nieuwe V2 niet, de nokkenassen staan via ‘stille’ kettingen in verbinding met de krukas en sturen de kleppen (met holle klepstelen) aan via vingervolgers (tuimelaars) voor openen en veren voor sluiten. Wat doorgaans bij een zak holle marketingtermen blijft, zien we vandaag voor onze ogen ontleed worden – waarbij we elk onderdeel in handen kunnen nemen. Mooi zo.
Potentiële gastheren
Puzzelen we het blok voor de gein even in een toekomstige motor, dan lijken de mogelijkheden vrij breed te liggen. De V2 belooft dankzij z’n 52mm gasklephuizen, enkele injector per cilinder, ride-by-wire en de IVT immers erg soepel te lopen onderin, wat in de kaart lijkt te spelen van een roadster – een Monster, misschien? Daar zit muziek en mogelijks een wheelietje in. Of moeten we eerder in de richting van een allroad of toerer denken? Ruim 70% van het koppel zit volgens de technische gegevens onder de 3.000 tpm verscholen, waardoor je met overgave over elk terrein moet kunnen laveren. Een nieuwe DesertX? Of… Onthouden we vooral de wel erg korte slag en rode zone die pas op 11.350 tpm ligt, en die de deur wagenwijd open zet richting een nieuwe Panigale V2? Of komen ze gewoon alle drie? Daarover houdt Ducati de lippen stijf op elkaar. Althans tot EICMA…