Eerste test 2025 Yamaha MT-07 & MT-07 Y-AMT: de overtreffende trap

Yamaha maakt gebruik van de introductie van z’n 2025 MT-07 om een tweede Y-AMT-versie aan het gamma toe te voegen. Bovendien krijgt de vierde generatie van deze razend populaire roadster een heleboel nieuwigheden aan boord, die hem nog aantrekkelijker moeten maken. Volg de gids!

Het grote nieuws van de MT-07 2025 is de komst van Yamaha’s automatische versnellingsbak, de zogenaamde Y-AMT. Die nieuwe technologie, die vorig jaar werd geïntroduceerd op de MT-09 en daarna werd uitgerold naar de Tracer 9, moet motorrijden nog makkelijker maken. Voorts variëren de nieuwigheden van styling en elektronica tot chassis en ergonomie. Wij loodsen u er graag doorheen.

Een doordringende blik

Op vlak van looks wentelt Yamaha zich nog steeds in de wereld van de Japanse stedelijke subcultuur. Het ‘Dark Side of Japan’-design houdt nooit op zichzelf opnieuw uit te vinden. En deze 2025 versie, met zijn gerestylede minimalistische kuipwerk, is daarop geen uitzondering. De nieuwe LED-verlichting van de MT-07 staart je recht in de ogen, de tank is een stuk gestroomlijnder en de achterkant is een stuk compacter opgebouwd. Maar de grote lijnen, die in het verleden een aantal concurrenten hebben geïnspireerd, blijven overeind. Qua prestaties behoudt de 689 cc CP2 verticale twin hetzelfde rapport – 73,4 pk bij 8.750 tpm en 68 Nm koppel bij 6.500 tpm – terwijl hij nu ook voldoet aan de Euro5+ normen en over een slipperassistkoppeling (A&S) beschikt. Er is nog steeds een 35 kW A2-versie verkrijgbaar.

Akoestiek 

Om ervoor te zorgen dat je als rijder de maximale sensatie beleeft, is de MT-07 nu uitgerust met een akoestisch versterkingssysteem. Niet via de uitlaat, daar wordt tegenwoordig scheef naar gekeken. Dus is de grootte, vorm en indeling van het inlaatkanaal geoptimaliseerd – van de inlaatopeningen, over het kanaal zelf tot het luchtfilter. Het resultaat is dat het inlaatgeluid nu wordt verspreid via vier openingen op de bovenkant van de tank. Met mijn tinnitus wordt het geen fluitje van een cent om dit ding te testen…

Topelektronica

Over naar het grootste hoofdstuk: de elektronica. De nieuwe MT-07 is voorzien van ride-by-wire. Dat opent de deur naar een pak rijhulpjes. Van YRC (Yamaha Ride Control) met drie rijmodi (Sport, Street, Custom), over de mate van gasrespons (PWR1, PWR2, PWR3) tot tractiecontrole (TCS1, TCS2, uit), een (optionele) quickshifter tot Y-AMT. Daarbij kun je kiezen voor de handgeschakelde (MT) stand met een schakelknop op de linker stuurhelft. Met de automatische stand (AT) zijn er twee opties. Ofwel de D-modus, met een veelzijdige combinatie van acceleratie, tractiecontrole en schakelen. Of de D+ modus, die pas schakelt bij een hoger toerental, met een ander interventieniveau van de tractiecontrole.

Nog steeds even slank

Van het stalen diamantframe is alleen het gedeelte rond het balhoofd hetzelfde gebleven. Om plaats te bieden aan het Y-AMT-systeem zijn de diameter en dikte van het frame aangepast, net als de verstevigingsplaten. Het resultaat is een 12-13% hogere torsiestijfheid (longitudinaal en lateraal). De achterbrug is nieuw, net als de niet-verstelbare 41 mm Kayaba UPSD-vork, en de aluminium kroonplaat. Aan de achterkant zijn het subframe en de schokdemper aangepast. De MT-07 is nu uitgerust met radiaal gemonteerde remklauwen aan de voorkant. Ondanks al deze veranderingen is de Yamaha niet zwaarder geworden. Integendeel, hij weegt nu slechts 183 kilo, één kilo minder dan de vorige versie.

Toegankelijker

Het is de hoogste tijd om deze nieuwe MT-07 te testen in Alicante, in het zuiden van Spanje. Dankzij de aanpassingen aan deze 2025-versie is de toegankelijkheid nog verder verbeterd. De zithoogte bedraagt nu amper 805 mm. Bovendien is de nieuwe tank slanker ter hoogte van het zadel en op kniehoogte, terwijl hij hetzelfde volume van 14 liter behoudt. Later zullen we merken dat dit een positief effect heeft op de wegligging van de motorfiets. De ergonomische driehoek tussen zadel, stuur en voetsteuntjes is ook herzien. Het stuur is 18 mm breder en staat 22 mm lager, terwijl het ook 9,3 mm verder naar achteren is geplaatst. De voetsteunen staan 10 mm lager. Tot slot zijn de grootte, vorm en vulling van het zadel verfijnd.

Drie flitsen

Het dashboard is eveneens nieuw. Het is nog steeds een 5-inch TFT-kleurenscherm, maar het biedt nu vier verschillende achtergronden. Je kunt het gratis verbinden met de ‘My Ride’- en ‘Garmin StreetCross’-applicaties, voor kaartgebaseerde navigatie. Daarnaast is er een speciale en unieke indicatorbediening toegevoegd, met een zogenaamd ’three-flash’-functie. Daarmee geef je je richting met een korte reeks van drie flitsen aan, bijvoorbeeld om aan te geven dat je van rijstrook wisselt. Voor conventioneler gebruik houd je gewoon de tuimelschakelaar ingedrukt. Tot slot heeft de MT-07 een noodstopsignaal dat de richtingaanwijzers inschakelt bij plots en hard remmen.

Lekker ouderwets

Voor mij begint deze test met de standaardversie. Er is een koppelingshendel, maar dat is niet verstelbaar. De versnellingspook is niet uitgerust met de optioneel verkrijgbare quickshifter (230 euro). Vanaf de eerste meters merk ik dat de ergonomie een enorme sprong voorwaarts heeft gemaakt met deze nieuwe rijhouding. Het stuur past perfect onder de handen en de voorzijde reageert nog beter. Het CP2-blok volgt het gashendel zonder haperingen, terwijl ik aftrap in de Street-rijmodus. De remmen presteren al even indrukwekkend. Ze reageren onmiddellijk, maar zonder zo bruusk te zijn dat het ABS in werking treedt. We rijden voorzichtig weg uit het centrum van La Murcia, naast Benidorm, en zetten koers naar de bergen.

Intuïtief

Onze motoren zijn stuk voor stuk uitgerust met een smartphone onder het zadel. Dat is ook de enige toegang tot een USB-oplaadpunt. Er is echter de optie om een soortgelijk oplaadpunt op het stuur te plaatsen. De Garmin StreetCross-applicatie is geladen en toont de route die we afleggen op het scherm. Op de linker stuurhelft bedient een 5-weg joystick alle functies van de menu’s op het dashboard. Naast de joystick zit een retourknop. Je hoeft hem alleen maar ingedrukt te houden om over te schakelen van de Garmin-functie naar het lezen van de rij-informatie. Het werkt allemaal heel intuïtief en na een paar minuten heb het helemaal in de vingers.

Wendbaarder

Een eerste serie bochten komt eraan en ik schakel over naar de Sport-modus. Zoals verwacht is de gasrespons directer en maak ik volop gebruik van de nieuwe geometrie van de MT-07. De wielbasis is 5mm korter, de balhoofdhoek is met 23,4° iets scherper, terwijl de naloop met 3 mm is toegenomen. In absolute zin lijken deze waarden misschien klein, maar ze hebben onvermijdelijk invloed op het rijgedrag van de machine, die in dit geval een stuk wendbaarder wordt. Tegelijkertijd blijft de stabiliteit op hoge snelheid uitstekend. De Dunlop Sportmax Q5A-banden houden goed stand, terwijl de bochten elkaar in rotvaart opvolgen. De CP2 trekt gelijkmatig op en het rijwielgedeelte volgt dit voorbeeld zonder ook maar een krimp te geven. Moet je steviger in de remmen, dan kwijt de setup aan de voorzijde zich perfect van z’n taak.

Met de vingertoppen

Na de koffiepauze stap ik over op de Y-AMT-versie. Op de rechter stuurhelft kan je schakelen tussen manueel en automatisch, waarbij je de keuzeknop ook gebruikt om te kiezen tussen de automatische standen D en D+. Aan de linkerzijde kun je met duim en wijsvinger via de + en – knop schakelen als je in de manuele modus rijdt. Voorts zit er aan de linkerzijde ook een schakelaar voor de cruisecontrole. Er is echter één ding dat je moet onthouden: met de Y-AMT is het schakelpatroon aangepast. Vanuit neutraal ga je direct door de 6 versnellingen, in tegenstelling tot een conventionele versnellingsbak waar je vanuit eerste versnelling langs neutraal passeert voordat je verder opschakelt. Maar wees gerust, in de praktijk zul je het amper merken.

Snel onder de knie

Om de Y-AMT helemaal te leren kennen, heb ik in eerste instantie de automatische modus D geselecteerd. Je kunt duidelijk horen dat de eerste versnelling wordt ingeschakeld en de motor accelereert haast vanzelf. Rest jou enkel nog aan het gas te draaien. Dan doet de Y-AMT de rest, inclusief kiezen wanneer er geschakeld wordt. Dat kan soms wat onwennig zijn, vooral bij het terugschakelen, wat niet altijd gebeurt op het moment dat je het manueel zou doen. Maar je krijgt het snel onder de knie. Vervolgens schakelde ik over naar de D+ modus om te vergelijken. Het grote verschil zit ‘m in de acceleratie. De motor blijft langer in dezelfde versnelling hangen en maakt meer toeren voordat hij opschakelt. Naar mijn mening zijn deze twee modi handig voor rustige ritten of als je niet in een groep rijdt.

Sneller dan de quickshifter

Uiteindelijk besluit ik het heft in eigen handen te nemen door de manuele modus te kiezen. De bediening daarvan is kinderspel: met de +/- knop schakel je naar wens op en af, zoals je dat met je koppelingshendel en schakelpedaal zou doen. Alleen gaat het hier veel sneller, gemakkelijker en een pak comfortabeler. Vooral bij een lange reeks aan opeenvolgende bochten is het een absolute troef. Het contrast wordt nog opvallender als ik later weer overstap op de standaard MT-07. Ik kan zonder aarzeling zeggen dat de Y-AMT – in manuele modus – ook sneller en preciezer is dan een quickshifter.

Conclusie

Door de MT-07 uit te rusten met de Y-AMT heeft Yamaha de juiste keuze gemaakt. De nakedbike verliest niets van zijn speelse karakter, integendeel zelfs. Om nog maar te zwijgen van de sterk verbeterde efficiëntie. Bovendien zal een snelle rekensom dit duidelijk maken. Tel de prijs van de optionele quickshifter op bij een standaardversie van de MT-07 en je betaalt amper €270 minder dan voor een met Y-AMT uitgeruste motor. Er is dus geen enkel excuus om niet voor deze tweede versie te kiezen!