Agostini reageert op afscheid Rossi: “Hij gaat zonder emotie op pensioen, ik heb drie dagen gehuild…”

Giacomo Agostini, qua wereldtitels de meest succesvolle GP-racer ooit, reageert op het afscheid van Rossi. “Ik voelde het aankomen. Toen ik hoorde over de conferentie wist ik dat hij met pensioen zou gaan.”

“Hij was verrassend genoeg niet emotioneel”, gaat Ago verder. “Ik denk dat hij een paar dagen geleden de beslissing al had genomen en de emotie al verwerkt had. Omdat het moeilijk is, jongens, het is een moeilijke beslissing voor elke sporter. Afhankelijk van je sport komt die dag vroeg of laat, maar hij komt voor iedereen.”

Drie dagen gehuild

Aan het woord is zijne Majesteit Giacomo Agostini, wiens records, vandaag nog meer dan gisteren, verder weg en onbereikbaarder lijken voor iedereen. “Er is nog altijd Márquez die me kan inhalen, hij is jong en hij zou het kunnen”, zegt Ago, maar zonder overtuiging. 15 wereldtitels en 123 gewonnen Grand Prix zijn een Everest, een top die zelfs na lange tijd onbereikbaar kan zijn. Het is een piek die ver buiten bereik ligt, zelfs na een goede acclimatisatie in het basiskamp, is de beklimming van Sagarmatha, God of the Sky zoals de Nepalezen de hoogste berg ter wereld noemen, te moeilijk vergeleken met de door Ago bereikte succespiek. Over zijn eigen afscheid: “Zoals ik u al vaker heb verteld, heb ik drie dagen lang gehuild omdat ik de grote liefde van mijn leven ging verlaten. En geloof me; er gaat niets boven op het podium staan met 60.000 applaudisserende fans. De vreugde, het succes, de adrenaline, ze zijn met niets te vergelijken. Als ik vandaag te horen zou krijgen dat ik tot president van de republiek was gekozen, zou ik blij zijn, ja, maar nooit zo blij als toen ik coureur was.”

“Op een dag besef je het”

“Ik was er zeker van dat hij zou stoppen, hoe meer tijd er voorbijgaat en hoe erger het wordt. Zo is het voor sporters, anders zou ik op mijn 80ste nog aan het racen zijn! Valentino zelf zei hierover: “Nog één jaar rijden, in een nieuw team met een nieuwe motor, zou niet genoeg geweest zijn.” Zie je, dat is wat mij ook overkwam: op een dag besef je dat je niet meer kunt winnen. Dan weet je dat de dag van je pensioen is aangebroken. Je kunt niet ontsnappen, je kunt niet wegrennen. Heeft hij het te laat gedaan? Ik kan het niet zeggen. Het is altijd een persoonlijke beslissing, het hangt af van hoe je je voelt. Voor mij betekende winnen alles. Toen ik besefte dat het moeilijk was geworden, wist ik dat het moment gekomen was. Maar het liefst wil ik dat het nooit gekomen was. Het was een trieste dag: ik nam afscheid van alles waar ik van hield.”