Weekendje MotoGP met Alpinestars: Sterrenkijken

De MotoGP rijders zijn vorig weekend begonnen aan een reeks van drie opeenvolgende wedstrijden. Dit weekend reist het Grand Prix circus af naar de Sachsenring om daarna in Assen het drieluik af te sluiten. Wij gingen poolshoogte nemen in Mugello…

Of we de nieuwe SR10 helm – waar o.a. Jack Miller en Jorge Martin mee rijden – wilden komen testen, vroeg Alpinestars’ Gordon Castellar ons. En, en passant, ook naar de MotoGP in Mugello wilden komen. Hoe het met die helm zit, leest u binnenkort, waarom het Mugello weekend onze verwachtingen vér overtrof, staat hieronder uitgelegd.

Vrijdagochtend 9u: Guadasicura circuit Vairano

Op een stevige boogscheut van Milaan ligt het privé testcircuit van o.a. de collega’s van Duerouote. Het begint als een flauwe mop aan de toog: een Belg, een Spanjaard, een Duitser, een Amerikaan, een Fransman en een Italiaan stappen van de bus. Maar zo was het ook; een select groepje dat de nieuwe SR10 racehelm van Alpinestars mocht komen testen. Stel je het circuit voor als een moduleerbare testomloop, met o.a. een recht stuk van dik 1000 m, waar we op het einde toch boven de 250 gingen vooraleer twee keer af te schakelen op de Panigale V4 en de eerste linker in te duiken. Ook bij het groepje genodigden: Gard Hollinger. Stichter en co-eigenaar van Arch Motorcycles. Zijn partner is Keanu Reeves. Dat bonte gezelschap reisde een dag later af naar de omloop van Mugello.

Zaterdag 8 u: Bologna-Mugello

In het gezelschap van Chris Hillard, Media Relations Manager bij Alpinestars, rij ik naar het circuit van Mugello. Ik probeer me te de laatste keer te herinneren dat ik er was. Moet in 2006 geweest zijn toen Ducati een al even select clubje genodigden de kans gaf de illustere Desmosedici RR te testen. Ik had vijf weken voordien een schouderblad gebroken en was niet in staat linker bochten te nemen. Gelukkig stond de fotograaf in een rechterbocht. Goede reportage en mooie ervaring. Benieuwd wat het nu wordt…

9.30u: Here we go

Na de gebruikelijke drukte op de wegen en wat strubbelingen met een niet werkende pas, beland ik toch in de Alpinestars hospitality. Veel tijd om van de uitstekende cappuccino te genieten, is er niet. Om 10 u mag ik naar Q1 en Q2 gaan kijken, gebruik makend van de service wegen die rond het circuit lopen. MotoGP kijken op een paar meter van het circuit? Het kan blijkbaar. En het wordt nog beter want ik krijg en scooter om mee rond te rijden. Of beter gezegd: om achterop te zitten. Maar bij wie dan?

10u: Ha, die Randy!

Net voor de Clinica Mobile staat de scooter klaar. En zijn bestuurder. Blijkt niemand minder te zijn dan GP-legende Randy Mamola. “Where are you from?” wil hij weten. “From Belgium”, antwoord ik. “So is my wife!”

Mamola’s vrouw is inderdaad van Poperinge. Als ik ‘m vraag of hij dan een beetje Nederlands speekt, antwoordt hij “Godverdomme” en “Beetje neuken, nie betalen”. Dat laatste kan hij onmogelijk van zijn vrouw geleerd hebben. “Klopt”, schatert hij. “Dat leerde ik van enkele Hollanders in de paddock. Ha,…de good old days…” De sfeer zit er meteen goed in.

10.15u: downforce

We staan op het einde van het rechte stuk. Mamola steekt van wal. “Stel je voor: je rijdt hier 350 km per uur. Je gaat van het gas. Met die winglets heb je een enorme downforce. De motor remt deels vanzelf. Maar als je in iemands slipstream zit, is die downforce een pak minder. Wat gebeurt er dan met je remafstand? Want de koploper remt zo laat mogelijk. Maar heb jij dezelfde remkracht met minder downforce. En moet je dan vroeger remmen?” Heu…tja, Randy,… daar zeg je zoal iets.

We zullen de vraag later op de dag stellen aan Jack Miller. Ondertussen krijg ik kippenvel van het rauwe geluid van de motoren die aan 360 km per uur op San Donato afstormen. Ik herinner me ongeveer waar ik remde met de Desmosedici. Wat moeten die mannen bij Ducati toen met me gelachen hebben. Dit is fenomenaal. Bagnaia stuurt ‘m glijdend in. Marquez gaat platter dan wie ook. Adembenemend.

10.30u kijken en …luisteren

Randy Mamola neemt me mee naar de Savelli-bocht, die snelle linkse voor je de al even snelle Arrabiata 1 induikt. We staan aan de binnenkant van de bocht, op een meter of drie van de piste. Bijna niet te geloven hoe dicht we op deze manier bij de MotoGP gladiatoren komen. Alessia Riboni, PR verantwoordelijke van MV Agusta, staat er ook. Of ik gisteren tijdens de helmtest met haar F3 heb kunnen rijden? Als ik bevestigend antwoord en zeg dat het één van de beste motoren was, glundert ze. Mamola vraag me ondertussen of ik kan horen dat de Ducs veel stiller zijn dan andere motoren op het moment waarop de rijders van het gas gaan. Ik let er op en hé, het is nog waar ook. “Er zit een klep in die de uitlaat afsluit als ze van het gas gaan. Meer motorrem. Honda heeft die technologie ook, maar ik hoor dat ze in minder mate gebruikt wordt.” Het privé-advies van een legende en een plekje aan de rand van de piste zoals je die alleen in de jaren zestig en zeventig kon bemachtigen. Mooie momenten.

11.30u pitwalk

Dit wordt een gevulde dag. Na de ronde van het circuit is het tijd om even in de pits te duiken. Alpinestars heeft het geregeld dat we door de HRC Repsol box mogen wandelen. Fotografie in de box mag niet, erbuiten wel. Iets verder worden de Marquez broers en Pecco Bagnaia geïnterviewd. In de nasleep van SlipstreamGate of FollowGate zijn de Italiaan en MM93 niet de beste maatjes. Maar voor het oog van de camera’s houden ze het beschaafd. Even later lopen de Marquezzen zowaar Ago op het lijf. Die stopt even met het versieren van een bevallige blonde en poseert met plezier met de twee Spanjaarden. Mooi fotomoment en 25 wereldtitels in één foto. Alleen die keer toen Toni Bou en ondergetekende op de foto gingen, stonden er meer titels in één beeld. Bou en ikzelf samen hebben maar liefst 32 wereldtitels verzameld. Bou alleen ook.

12.30u lunch!

We zijn in Italië en Alpinestars is een Italiaans bedrijf. Het mag geen verrassing heten dat de hospitality van het grootste kledingmerk uit de MotoGP meteen ook dé plek is om lekker te lunchen. Er is een buffet, keuze tussen twee hoofdgerechten die aan tafel gepresenteerd worden. Als we de vaste bandenleveranciers niet meerekenen, is er geen merk dat meer piloten onder zijn hoede heeft, dan Alpinestars. En zeggen dat dit nog maar de wegrace-poot is. Er is ook nog MX, touring, F1, autosport en recent ook fietsen. Geen kleine jongens. De familiale sfeer die er heerst, is dus dubbel verbazend. Dit mag dan wel een gigantisch bedrijf zijn, de werking is allesbehalve koel en de sfeer is er uitstekend.

14u: Clinica Mobile

In een ander leven, heb ik banden met het MXGP Medical Center. Chris Hillard weet daarvan en troont me mee naar de Clinica Mobile. Een plek waaraan ik even daarvoor al moest denken, want Mick Doohan was in de Alpinestars Hospitality naast me komen zitten. In short. Doohans benen herinneren je nog altijd aan die vreselijke periode waarin Dokter Costa zijn beide benen aan elkaar moest naaien om de doorbloeding weer op gang te brengen en Quick Micks been te redden. Doohan verloor alsnog de titel, maar won er daarna vijf op rij. Mick slaat rustig een babbeltje en vertelt ons dat ie straks een nieuw pak laat opmeten bij Alpinestars. Hij zal op de Goodwood Festival of Speed nog eens zijn opwachting maken. Dat wordt iets om naar uit te kijken.

Goed, naar de Clinica Mobile dus waar dokter Nacho Gallego me hartelijk ontvangt. Nacho is radiloog en heeft ook een team van 4 physiotherapeuten onder zijn hoede. Ze vertellen me dat het er, net als op de MXGP trouwens, altijd druk is met een mengeling van een paar toprijders en veel atleten uit de nevenklassen en zelfs nu en dan iemand uit het publiek die een voet verzwikte. Het centrum is kraaknet, ingericht met twee echografie toestellen en vier behandelingstafels voor de physio. Knap. De rijders zijn in goede handen.

15u: sprintrace

Mamola en zijn scooter zijn nergens te bekennen, dus we haasten ons lopend naar de service road. Verdomd lang recht stuk daar in Imola. Tijdens de startprocedure mogen we niet ter hoogte van de rijders staan, we worden een meter of tien daarvoor tegengehouden. Iedereen gelijk voor de wet, zo blijkt, want Valentino Rossi komt naast me staan tot de marshals ons zullen doorlaten. Met Vale naast me naar de start van de MotoGP sprintrace kijken…dat is alweer een vinkje op de bucket list. Het verklaart ook waarom de fotografen plots massaal foto’s van me begonnen te nemen.

De start is letterlijk oorverdovend en de 11 ronden durende race is één groot kippenvel moment. In Q1 en Q2 zijn het enkelingen of groepjes die langs komen, hier raast een compleet peloton je voorbij aan 360 km per uur. Nauwelijks te volgen voor het menselijk ook. Brad Binder doet er nog een schepje bovenop: 366,1 km per uur, de hoogste snelheid ooit gemeten op een MotoGP. Pecco wint. En op een paar druppels na, blijft het droog. Mooi want het is een heel eind terug stappen.

16.30 u Alpinestars Technical Service

We krijgen een kijkje achter de schermen in het Alpinestars Service Center. Iedereen die met laarzen, handschoenen, pak of helm van het merk rijdt, kan daar terecht voor herstellingen. We ontmoeten een team van vier ervaren sticksters, zien hoe de pakken hersteld worden – indien mogelijk – hoe er met de hand bijgekleurd wordt, waar de pakken in een speciale ruimte komen om te drogen en mogen ook meekijken op de computer van de data-analysten. Daar zien we hoe snel de airbags geactiveerd worden, hoe de data verder verwerkt worden, wat het verschil is tussen de airbags van de MotoGP jongens en die in de ‘lagere’ klassen en hé, daar heb je Mick Doohan terug. Inderdaad, het pak voor Goodwood wordt hier opgemeten.

18u: Daar is Jack

Jack Miller komt langs in de Alpinestars hospitality. Hij komt ons wat meer uitleg verschaffen over de ontwikkeling van de SR10 en hoe de helm hem een voordeel geeft qua aerodynamica. “Head to toe, dat is de deal die ik heb met Alpinestars”, zegt hij. “De helm heeft dat doel volledig gemaakt. We hebben heel wat testen gedaan in de windtunnel en het verschil met de helmen die ik vroeger droeg is opmerkelijk.” Het is diezelfde aerodynamica waarover Mamola het had. Een mooie gelegenheid om het met Miller te hebben over de downforce bij het remmen. En het verschil als je slipstreamt. “Ik merk daar niet zo veel van”, zegt Miller. “Het is meer iets intuïtief. Je kent je rempunten. Je voelt ook wel hoe de motor zich gedraagt. Ik heb nog niet verkeerd geremd omdat ik aan het slipstreamen was. Je brein verwerkt die dingen gewoon.”

“Gewoon heerlijk om met een MotoGP machine op die manier te kunnen racen. All-in. I love the sprintraces.” Jack Miller

Ondertussen is een fan er komen bij staan. “Jack, you’re a rockstar”, kraait ze. “No, i’m not. Just an old racer”, antwoordt de Australiër in zijn gekende rustige stijl. Even later vertelt Miller ons waarom hij een fan is van deze sprintraces. “In een normale wedstrijd moet je rekening houden met de banden. Beetje rekenen in het begin, checken hoe het loopt halfweg… Dat is in de sprintraces niet het geval. 11 ronden knallen zo hard je maar kunt. Geen zorgen over de banden. Gewoon heerlijk om met een MotoGP machine op die manier te kunnen racen. All-in. I love the sprintraces.” Rockstar.

19u: Daar is Jorge

’t Is sterrenkijken in de Alpinestars Hospitality. Na Mamola, Doohan, Miller en Quartararo, komt nu ook Jorge Martin langs. Ook hij rijdt met de nieuwe SR10 en prijst de helm,  – net als Miller – omwille van zijn aerodynamica. “Ik hang nogal ver naast de motor”, vertelt de Madrileen ons. “Zo nu en dan raak ik het asfalt wel eens met de schouder. Dat vergt een aparte kijktechniek. Het brede gezichtsveld van de SR10 helpt me enorm. Als je zo laag hangt, zie je soms enkel de apex en het gras. Dan is een brede kijk op het circuit handig”, lacht hij.

“Ik hang nogal ver naast de motor”, vertelt de Madrileen ons. “Zo nu en dan raak ik het asfalt wel eens met de schouder. Dat vergt een aparte kijktechniek. Het brede gezichtsveld van de SR10 helpt me enorm.” Jorge Martin

Over de sprintrace waar hij zojuist derde in werd. “We moeten de weekends nu anders benaderen. Vroeger zei ik al eens dat ik het seizoen race per race bekijk. Met het schema van nu, met de vrijdagse trainingen die zwaarder doorwegen, de sprint op zaterdag en de race op zondag, is het niet langer race per race. Het is dag per dag. Er kan zoveel veranderen, temperatuursverschillen, vochtigheidsgraad, … noem maar op. Het zijn drie afzonderlijke dagen geworden in plaats van één race-weekend.”

20.30 u dinneren met Pecco

Het is een lange dag geweest. Tijd voor de tweede maaltijd in de hospitality. En morgen moeten we alweer om 7 u op pad om voor de drukte Mugello binnen te rijden. Tijd voor het laatste avondmaal dus. De teams stromen binnen. Randy de Puniet ook. Met vrouw en ex-Playmate Lauren Vickers aan zijn zijde. Lauren is ondertussen lid geworden van de lipfillers-club, maar Randy zou een idioot zijn zich daar al te zwaar aan te storen. Aan de tafel naast ons zit het Ducati-Lenovo team te eten. Pecco Bagnaia komt de hospitality binnen op één kruk. De man heeft zowel de snelste trainingstijd gezet als de sprintrace gewonnen. En hij moet stappen met behulp van een kruk. Achter hem is op een groot scherm net de Champions League finale begonnen. Een City speler rolt huilend over het gras nadat hij een tikje tegen de voet kreeg. Het contrast tussen de huilebak en de WK-leider in de MotoGPkan nauwelijks groter zijn. Als we om 22u de paddock uitslenteren, zit Bagnaia nog steeds met zijn team te tafelen. Ontspannen naar een wedstrijd toeleven, blijft een belangrijk gegeven, ook anno 2023. Wat een dag was dit…

Zondag 7u: vroeg dag

We willen op tijd op de race zijn en dus vertrekken we tijdig uit Bologna. Zoals de rijders FP1 en FP2, Q1 en Q2 hebben, is er voor ons P1 en P2. Die beide parkings  liggen elk op een roteind wandelen van het circuit. Maar de mannen van Alpinestars hebben toegang tot de paddock parking. Claudio Domenicale stapt uit de wagen naast ons en groet ons alsof we vorige week nog bij hem thuis op het avondeten waren. Eén van ons beide heeft een ernstig probleem met het geheugen.

“Ik kan je zeggen: tussen 10 en 12.000 tpm, zijn die motoren nog altijd indrukwekkender dan een MotoGP-motor.” Randy Mamola over zijn tweetakt 500 cc dagen.

9u: Ha die Randy (2)

Randy Mamola is in zijn nopjes vandaag. Hij heeft de foto’s teruggevonden van zijn Porsche 356 Speedster waarover hij gisteravond vertelde. “Ik woon in Barcelona, maar mijn wagens staan in de USA”, steekt hij van wal. “Nu, ik heb er ‘maar’ twee. En jammer genoeg geen enkele van mijn Grand Prix motoren. Mick hier (Doohan zit aan de tafel naast ons) heeft elk van zijn vijf WK winnende motoren gestald in een geklimatiseerde en luchtdichte kamer. Hij heeft er het geld voor en het is zijn keuze, maar ik vind dat die motoren moeten gezien én gereden worden. Nu, ik heb makkelijk praten, ik won geen enkel wereldkampioenschap en ik heb geen enkele van mijn motoren. Maar ik reed onlangs nog eens op mijn Suzuki 500 van 1980 die onderhouden wordt door een verzamelaar. Ik kan je zeggen: tussen 10 en 12.000 tpm, zijn die motoren nog altijd indrukwekkender dan een MotoGP-motor. Er is trouwens een link tussen mijn Grand Prix motoren en mijn Speedster. In ’85 reed ik voor Rothmans Honda HRC. En in de Dakar was er toen Rothmans Porsche. Die mannen hebben me een lichtmetalen uitlaat voor de Speedster gestuurd. Magisch geluid en maar liefst 40 pk bij.” Altijd goed voor een mooi verhaal, die Randy…

10u30: Pitlane

Mijmerend over de vraag of je nu écht 40 pk uit een 1,5 liter met 95 pk kunt halen, stap ik mee richting pitlane. Dit keer mogen we door de KTM pitbox wandelen. Geen spoor van de rijders, maar Pit Beirer, KTM Motorsports Director, is er wel. We kennen elkaar van een vervlogen motorcross verleden en de Duitser is opvallend vriendelijk onder deze drukke omstandigheden. De pitlane voelt een beetje anders aan dan gisteren. Je voelt gewoon dat er meer druk is. Ook al stond er gisteren een sprintrace voor de deur, dit is de real deal. Er hangt elektriciteit in de lucht. Binnen een paar uur start de Grand Prix van Italië en dat zorgt voor een speciale vibe. De tribunes zijn beter gevuld, er wordt minder gekeuveld en iedereen heeft duidelijk maar één focus: de race van 14u. Benieuwd hoe dat trouwens zit met Ago nu…

14u: MotoGP

Dit is waarom iedereen hier dit weekend naartoe gekomen is. Waar de ganse week naartoe gewerkt is en wat zich binnen exact één week zal herhalen in Duitsland. De MotoGP race. Wat gebeurde, is ondertussen duidelijk en heeft zo goed als iedereen live op TV gezien.. Bagnaia won weer; Marquez crashte weer en dat waren nu net twee dingen waarmee het merendeel van de tifosi zich best kon mee verzoenen.

Wat een weekend!